بزرگترین خاطره حیاتش زندگی کردن درجبهه بود

به گزارش نوید شاهد خوزستان، شهید" اسداله پیری آهنگر"سوم مرداد1338 در شهرستان دزفول به دنيا آمد. پدرش ابراهيم و مادرش فاطمه نام داشت. تا پايان دوره متوسطه درس خواند. نوزدهم مهر 1359 در خرمشهر به شهادت رسيد. تاكنون اثري از پیکرش به دست نيامده است.

تحصیل

وی دوره ابتدائی را با موفقیت پشت سرگذاشت و پس ازگذراندن مقطع راهنمایی و تقریبا انتهای دوره متوسطه بود که مبارزات انقلاب آغازگردید و ایشان هم به این دلیل حوزه کسب علم را رها کرده و درمدرسه انقلاب مشغول به تحصیل شد.

تبیین چهره واقعی طاغوت

با تمام توان در مبارزات بر علیه رژیم طاغوت شرکت کرده و در مبارزه با رژیم و افشاگری برعلیه آنها فعالیت های چشمگیری داشت. همچون دیگر جویندگان راه حق و پویندگان راه امام علاقه ای خاص به انقلاب و امام خمینی داشت و به این منظور در اکثر فعالیتهایی که به نحوی با دین و انقلاب و امام مرتبط بود حضوری فعال داشت.

جبهه را انتخاب کرد

همت انقلابی، ایمان و عقیده ای که ایشان را از تاریکی به روشنایی رهنمون گشته بود باعث شده بود که همچون دیگر آزادی خواهان، جبهه را انتخاب کند که هم به وظیفه ملی اش عمل کرده باشد و هم درس بزرگتری را که در تداوم راهش باید فراگیرد، در آنجا لمس کند نه بخواند. به همین منظور برای تکوین و تکمیل آن بعد روحانی و سپردن آن امانت الهی راهی را انتخاب کرد که قبل از او امام حسین(ع) و تمام شهیدان برگزیده بودند.

بزرگترین خاطره

زندگی انسان تماماً خاطره است و این خاطرات است که انسان را زنده نگه می دارد. بهترین خاطره و شیرین ترین خاطره هم همان آگاهی به یافتن راه صحیح ومستقیم است. به همین علت با اینکه خاطره خاصی در زندگی نداشت اما بزرگترین خاطره اش همانا پیوستن به دیگر همرزمانش و زندگی کردن در جبهه بود که همیشه با علاقه ای خاص به آنجا می رفت.

شهادت

سرانجام  در سال ۵۹ با شروع جنگ تحمیلی با چند تن از همرزمانش جهت پاسداری ازاسلام و انقلاب و لبیک گفتن به ندای حسین زمان،داوطلبانه به خرمشهر اعزام گشت ودرمصاف با بعثیان کافر در روزهایی که جوانان خرمشهری در کنار سایر برادران هموطن کوچه به کوچه با متجاوزین می جنگیدند در کنار آنها ایستاد و با توجه به اینکه تاکنون اثری از پیکر پاک ومطهرش پیدانشده ، به درجه رفیع شهیدجاویدالاثر نائل آمد.