آرمانش آرمان حسین بود

عشق به فراگيري معارف اسلام و احكام قرآن

از همان اوان كودكي عشق و علاقه خاصي به فراگيري معارف اسلام و احكام قرآن كريم نشان مي داد . از اين رو فطرت پاك خدا جويش او را به مسجد و محراب كشاند و با  شركت در جلسات قرائت قرآن و كلاسهاي ديني اين علاقه را تقويت مي كرد و با مطالعه كتب ديني و آشنايي با معارف غني اسلام سطح بينش اسلامي خود را بالا مي برد و انديشة حق جويش را پرورش مي دهد . در سن 6 سالگي جهت فراگيري علم و دانش قدم به مدرسه گذاشت با هوش و ذكاوت و استعداد فوق العاده اي كه داشت در تمامي دوران تحصيلي از شاگردان ممتاز محسوب مي شد . بعد از پايان دورة راهنمايي در رشته برق مشغول به تحصيل شد و موفق به اخذ ديپلم در رشتة برق گرديد .

 ضمن خواندن كتابهاي درسي به مطالعه كتب مذهبي مي پرداخت . و در ايام تعطيلات جهت تأمين مخارج تحصيلي خود و كمك و ياري نمودن به خانواده به كار كردن مشغول مي شد . نماز و روزه و ديگر فرائض ديني را به نحو احسن انجام مي داد و در اجراي احكام ديني و قوانين شرعيه الهي بسيار جدي و كوشا بود . و ضمن عمل كردن به احكام اسلام ديگران را نيز تشويق به فراگيري و پياده كردن آنها در زندگيشان مي نمود .

کمک به فقرا

شهيد از اخلاق اسلامي و رفتار والا و خداپسندانه اي برخوردار بود . به محرومان و فقرا كمك و ياري مي نمود و از آنها حمايت و عيادت مي كرد . به همه مهر مي ورزيد و به پدر و مادر و ديگر افراد خانواده احترام مي گذاشت . با شناخت وسيعي كه از فقر و محروميتهاي جامعه داشت و آنهمه نابسامانيها و محروميتها را ناشي از ظلم و ستم و استبداد ستمشاهي پهلوي مي دانست و از جنايات بيشمار اين خاندان كثيف واقف بود

اعزام به جبهه

 همگام با قيام اسلامي امت حزب الله به رهبري امام خميني در كليه تظاهرات و راهپيمايي هاي ضد رژيم منحوس و منفور پهلوي حضور فعال داشت و براي واژگوني كاخ ستمشاهي پهلوي از هر تلاش دريغ نمي ورزيد و با پخش اعلاميه و با رساندن پيماهاي حركت آفرين امام خميني در بين توده هاي ستمديده نقش مؤثري در آگاه كردن و بسيج آنها داشت . بعد از پيروزي انقلاب اسلامي به پاسداري از دست آوردهاي آن پرداخت و در امر بازسازي مملكت اسلامي همت گماشت .

 با شروع جنگ تحميلي عراق عليه ايران همگام با امت حزب الله براي مقابله با قواي كفر صدامي آذر ماه 1359 به خدمت مقدس سربازي رفت تا به فراگيري فنون نظامي و رزمي بپردازد . دورة‌ آموزش را در تهران سپري كرد و بعد از دورة آموزش بطور داوطلبانه براي نبرد با كفار بعثي عراق عازم جبهه هاي نبرد حق عليه باطل شد. در جبهة سوسنگرد و تپه هاي الله اكبر با مزدوران پليد صدام خيث نبردي شديد آغاز كرد و با عشق و ايماني كه در قلب پاكش موج مي زد جرثومه هاي فساد و تجاوز و جنايت را از سرزمين اسلامي ايران به عقب راند .

وی بعد از ماهها نبرد و حماسه آفريني و مجاهدتها و رشادتهاي زياد یازدهم شهریور 1360  در عمليات تپه هاي الله اكبر در مصاف با كفار بعثي عراق هدف گلوله اين دشمنان خدا قرار گرفت و لبيك نداي سرور شهيدان حسين بن علي (ع) دعوت حق را لبيك و در جوار رحمت او آسوده آرميده و با خون پاكش شجرة‌ طيبة اسلام را آبياري و مستضعفين جهان را به جهاد عليه نوكران خون آشام فرا خواند .

وصيت نامه  برادر شهيد عبدالرحيم فرخ نيا:

من اين وصيت نامه را مي نويسم كه كساني كه مرا مي شناسند نگويند كوركورانه اين مكتب را انتخاب كرد و كشته شد . نه من اين مكتب را خوب شناختم . چونكه امام حسين (ع) آموزگارم اين مكتب را به من ياد داده و آرمان حسين شهادت بود و من هم آرمانم شهادت بود . پدر و مادر جان اگر من نتوانستم به كربلا بروم و قبر آموزگارم حسين را زيارت كنم انشاء الله شما به كربلا مي رويد و به جاي من قبر آموزگارم را زيارت كنيد .

مادر و پدرم اگر مي خواهيد من راحت باشم براي من گريه نكنيد و از عمه و خاله هايم مي خواهم كه براي من گريه نكنند. پدر و مادر عزیزم نكند كه بعد از من امام امت را تنها بگذاريد. پدر جان از شما مي خواهم از دوستانم حلاليت طلب كني. خداحافظ

اگر خوبي و بدي ديدي حلالم كن مرا مادر

                                             نمي بيني مرا ديگر نمي بينم تو را ديگر

به اميد خــدا ميشم سرباز اسلام

                                                اگر شهيد شدم من هم فداي اسلام

والسلام

« این شعر نوشته خود شهید است »

اگر همسنگران روزي به سنگر                 به تير كين دشمن كشته گشتم

به پيش چشمتان خون مرغ سنبل            اگر با خاك و حون آغشته گشتم

مبادا آتش داغم بگيريد                            شما  را اي عزيزان دامن جان

خدا ناكرده در ميان وحدت                       مبادا جمعتان گردد پريشان

سپارم تا كه جان آسوده خاطر                   تفنگم را ز دوشم بر مداريد

روم تا خواب خوش در بستر خون               سرم بر بالش سنگر كذاريد

دو چشم تيز بينم را مبنديد                      كه تا بينند مردم چشم بازم

دو دستم از كفن بيرون گذاريد                  كه دستم را ببينند خلق گمراه

كه هرگز كوركورانه نرفتم                           بسوي جبهه تا جان را ببازم

كه روز كوچ از اين دنياي فاني                  نبردم جز تهي دستي به همراه

مبادا در پيم ماتم بگيريد                         ز ديده اشك خونين بر فشانيد

كه شايد كف زنان تا حجلة گور                   سرود سرخ دامادي بخوانيد

چو گرديدم نهان در سينة خاك                  بيفروزيد شمعي بر مزارم