خاطره/ بلال نوجوان
به گزارش نوید شاهد خوزستان، شهید پرویز(مجتبی) حسین زاده بيست و دوم خرداد 1344، در شهرستان بهبهان ديده به جهان گشود. پدرش محمود، فروشنده بود و مادرش هاجر نام داشت. دانش آموز چهارم متوسطه در رشته تجربي بود. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. هشتم اسفند 1362 ، در هورالهويزه بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسيد. مزار او در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.
متن خاطره:
مجتبی صوت بسیار زیبایی داشت و در هر حالی که بود وقت اذان خود را به مسجد می رساند و با همان صوت زیبا اذان می گفت.
مادر نگاهی به عکس پسرش انداخت و گفت:«به خوبی بخاطر دارم در بهمن سال 62 به جبهه اعزام شد و در اولین عملیات مفقود الاثر گردید و برایم خبر آوردند که دیگر مجتبی نمی آید همسایه ها بیشتر از من ناراحت بودند و گریه می کردند.»
قطره اشکی از گوشه چشمش سرازیر شد و با همان صدای بغض آلودش ادامه داد:«در چهاردهم آبان سال 1362 مدرسه شهید حمداله پیروز بهبهان مورد حمله هوایی دشمن قرار گرفت. در آن زمان مجتبی ،نوجوانی بیش نبود که با شتاب به کمک مجروحین شتافت و از منازل مردم برای مجروحین، ملحفه و وسایل پانسمان تهیه میکرد ،تا صبح به جمع آوری اجساد شهدا و کمک به مجروحین همت گماشت و این در حالی بود که تاثر و تاسف شدیدی را در چهره اش هویدا بود.»
مادر آلبوم جلوی رویش را ورق زد و عکسهای مدرسه پیروز که مجتبی و دوستانش در آن بودنند را به ما نشان داد گفت:«بعد از بمباران آرام و قرار نداشت بالاخره رفت و دیگر نیامد تا بعد از سیزده سال بعد یعنی در سال 1375 که استخوانهای معطر او شهر بهبهان را به نسیم کربلایی شهادت نوازش داد، مردم به یاد کودکی او افتادند که در سالهای 1352تا 1355 هر ظهر و شام با صدای زیبا و دلنشین خود مردم را به نماز جماعت در مسجد دعوت می کرد و برای او لقب بلال را انتخاب کرده بودند.»
