خاطره/پرواز
به گزارش نوید شاهد خوزستان، شهید محمد کاظم کرامت بيست و پنجم دي 1337، در شهرستان انديمشك ديده به جهان گشود. پدرش محمدحسين (فوت 1359) و مادرش روبخير نام داشت. تا پايان دوره متوسطه در رشته تجربي درس خواند و ديپلم گرفت. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. دوازدهم مهر 1360، در دهلاويه بر اثر اصابت تركش خمپاره به شهادت رسيد. پيكر وي در شهيدآباد شهرستان دزفول به خاك سپرده شد.
متن خاطره:
همرزممان ظاهرممزائی به شدت زخمی شده بود و قرار شد محمدکاظم به همراه با او اعزام شود. آن روز، روز بسیار شلوغی بود. مجروحان زیادی در فرودگاه بودند که باید اعزام می شدند و من حسابی سرگرم بودم.
ناگهان چشمم به محمدکاظم افتاد که در باند فرودگاه پایگاه وحدتی دزفول ساکشن به دست تنها ایستاده است و گویی گریه می کرد. به او نزدیک شدم که صدای گوش خراش پرواز هواپیما بلند شد و من با تعجب به او گفتم: «چرا هنوز اینجا هستی، مگر قرار نبود پرواز کنی.»
باصدایی گرفته جوابم داد: «چرا؟!!!»
با عجله پرسیدم: «مگر همراه برادر ممزایی نبودی، مگر در إغما نبود، چرا ایستاده ای.»
دیگر نتوانست جلوی خودش را بگیرد، به زمین نشست و زار زار گریه می کرد و می گفت: «او دیگر نیازی به من نداشت، پرواز کرد...»
و من تازه متوجه شدم که برادر ظاهرممزائی به شهادت رسید. مدتی بعد شنیدم محمدکاظم کرامت به سوی دوست شهیدش پرواز کرده است.
