خاطره/ پدر نیروهایش بود
به گزارش نوید شاهد خوزستان، شهید علیرضا جعفرزاده يازدهم اسفند 1339، در شهرستان اهواز به دنيا آمد. پدرش محمدجعفر و مادرش كبرا نام داشت. تا پايان دوره متوسطه در رشته رياضي درس خواند و ديپلم گرفت. سال 1366 ازدواج كرد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. بيست و هشتم ارديبهشت 1366، با سمت فرمانده گردان در شلمچه بر اثر اصابت تركش به قلب و شكم، شهيد شد. پیکر وي را در گلزار شهداي زادگاهش به خاك سپردند. برادرش عبدالحسين نيز به شهادت رسيده است.
متن خاطره:
علیرضا همچون پدری بود که به فکر زندگی بچه هایش است. او همیشه به فکر نیروهایش بود. وقتی عملیات کربلای 5 با موفقیت به اتمام رسید، به خانه رفت و از پدر تقاضای مبلغی را می نماید و می گوید: «بچه های گردان وضع مالی مناسبی ندارند و حال که پیروزمندانه به خانه برمی‌گردند می خواهم هرکدام هدیه ایی برای همسر و فرزندانشان تهیه نمایند.»
بااینکه وضع مالی پدرش خوب بود، فقط چهارصد هزار تومان به او داد و گفت: «به یکی از دوستانم می گویم مابقی را به شما بدهد.»
علیرضا همان روز نامه معرفی را از پدر گرفت و همه باهم به سمت دوست پدرش رفتیم. او (دوست پدر) که مردی مومن بود و خاک پای رزمندگان را سرمه چشمهایش قرار می داد، با گشاده رویی از ما پذیرایی کرد و ما بقی پول را تحویل علیرضا داد.
صبح آن روز می خواستیم به سوی جبهه برگردیم که علیرضا گفت: «بد نیست که یکسری به آن پیرمرد خیرخواه بزنیم و ضمن خداحافظی دوباره از او تشکر کنیم.»
وقتی به درب خانه اش رسیدیم با پارچه ای مشکی که بر درب خانه اش نصب شده بود و نشان از مرگ وی داشت مواجه شدیم. علیرضا رو به من کرد و گفت: «کار دنیا ببین، چقدر عجیب است. ما از خاکریزهای جنگ این جا آمدیم تا سبب خیر یکی از بندگانش باشیم. شاید اگر نمی آمدیم او فرصت انجام این چنین کار خیری را هرگز به دست نمی آورد.»
