به گزارش
نوید شاهد خوزستان، سردارشهید موسی اسکندری در هفتم خرداد سال ۱۳۳۷ در خانواده ای مذهبی در اهواز چشم به جهان گشود پدرش قربان علی نام داشت.
دوران تحصیل و فعالیت های فرهنگی
از ابتدای کودکی با مسجد محل ارتباط داشت و همگام با تحصیل با اسلام و قرآن نیز آشنایی نزدیک یافت در دوران حکومت پهلوی در مسجد حجازی اهواز تلاشهای بسیاری در راستای نهضت امام خمینی (ره) انجام داد.
وی در قالب برنامه های فرهنگی مانند تتاتر، جلسات مختلف مذهبی و کتابخانه کانونی را برای مبارزه با رژیم ایجاد نمود، نشر معارف دینی ارتباط با سایر کانونهای مذهبی و تلاش جهت فعال تر نمودن مساجد و نگارش مقالات مذهبی و اعلامیه های انقلابی با قلمی گیرا از جمله سایر فعالیتهایش در آن دوران بود.
دوران سربازی تا قبولی در دانشگاه
پس از پایان تحصیلات متوسطه به عنوان سرباز وارد ارتش شد در پادگان به پخش اعلامیه و نوارهای مذهبی و سیاسی در راستای آگاهی دادن به سایر سربازان پرداخت و به همین خاطر زندانی شد و مورد شکنجه قرار گرفت.
با فرمان انقلابی امام خمینی (ره) مبنی بر فرار سربازان از پادگانها زمینه فرار بسیاری از سربازان را فراهم ساخت و در نهایت به همراه همرزمش شهید «بهلول» خود نیز از پادگان گریخت سپس بلافاصله به قم رفت و به کمیته استقبال از امام پیوست پس از آن برای مبارزه مسلحانه با رژیم پهلوی مجددا به اهواز آمد.
وی سال ۱۳۵۸ در رشته ادبیات در دانشگاه جندی شاپور اهواز پذیرفته شد و چون به خوبی می دانست انقلاب نیاز به کادری متعهد و مجرب دارد به برپایی کلاسهای فرهنگی در سطح دانشگاه پرداخت.
تاسیس شورای هماهنگی مساجد
وی مساجد را بهترین سنگر برای نشر معارف دینی و پایگاه انقلاب می دانست و با تاسیس شورای هماهنگی مساجد اولین کانون منسجم و تشکیلاتی را در اهواز پی ریزی نمود، این امر باعث انسجام و متمرکز شدن نیروهای مذهبی در کانون های مساجد اهواز گردید و با آغاز جنگ این کانونها نیروی خود را در جبهه به کار گرفتند و به مبارزات مردمی سازمان دادند.
با شروع جنگ تحمیلی به کمک افرادی همچون شهید علم الهدی به ساماندهی و راه اندازی بسیج مساجد پرداخت، وی چندی بعد طرح مهم ایجاد لشکر قدس (نوجوانان) را داد و خود به تاسیس آن اقدام نمود، این لشکر بعدها به بسیج نوجوانان تغییر نام داد.
شهادت برادرش «مهدی» در روحیاتش تأثیر عمیقی داشت، در بسیاری از عملیات ها در کنار بسیجیان در خطوط مقدم جبهه جنگید و از اینکه دور از خط مقدم به فرماندهی نیروهایش بپردازد، اکراه داشت در این باره یکی از بسیجیان به وی گفته بود: «شما برگردید تا ما دلمان خوش باشد که شما هستید»، گفته بود: «ما دلمان خوش است که خدا هست.»
مسولیت های وی در دوران جنگ
با شنیدن خبر حمله دشمن بعثی به خرمشهر، عازم آنجا شد و در مقام فرماندهی به مقاومت پرداخت سپس برای مدتی به عنوان مسئول فرهنگی بنیاد شهید در حالی که خودش از خانواده های شاهد به حساب می آمد به خدمت به خانواده های شاهد پرداخت و مسولیت آموزش سپاه منطقه هشت و مسئولیت آموزش تیپ امام حسن (ع) از جمله سایر مسئولیتهای وی در دوران جنگ تحمیلی بود.
از رئیس ستاد لشکر تا عروج ملکوتیش
اواخر جنگ به عنوان رئيس ستاد لشكر ولی عصر (عج) انتخاب شد و با تمام توان و فعالیت شبانه روزی به حل مشکلات رزمندگان مشغول شد.
حضور مستمرش در جبهه در دوران تحصیل باعث شد مرخصی های تحصیلی وی تا عملیات کربلای چهار که منجر به شهادتش شد ادامه یابد.
در این عملیات نیز در کنار یارانش در خط حاضر شد اما به علت موفق نبودن عملیات از بالا دستور عقب نشینی صادر شد وی به نیروهای تحت امرش دستور بازگشت داد اما خودش علی رغم اینکه قایقی ماموریت یافت تا او را به عقب برگرداند حاضر به برگشت نشد و از آن قایق نیز به عنوان ابزار حمل مجروحین به پشت جبهه استفاده نمود.
نقل است با اصرار مجدد نیروها برای بازگشت خودش، به آنها گفت:«چگونه برگردم در حالی که این بچه ها مجروح اینجا افتاده اند.»
سرانجام خود او نیز مجروح شد و در کنار سایر مجروحین که امکان بازگرداندن آنان نبود، در جزیره سهیل ماند و در دی ماه سال ۱۳۶۸ به آرزوی دیرین خویش رسید.
نقل شده است که در هنگام تفحص پیکر مطهرش قرآن جیبی که همراه وی بوده پس از ده سال در جیبش سالم پیدا شده است پیکر مطهرش نیز پس از ده سال در سال ۱۳۷۵ در میان خیل مردم شهید پرور ایران به خاک سپرده شد وی هم اکنون در کنار برادرش مهدی اسکندری در بهشت شهدای اهواز آرمیده است.
