به گزارش نوید شاهد خوزستان، شهید احمد فرجی جيبری در يكم فروردين 1336، در روستای منتظری از توابع شهرستان دزفول به دنيا آمد. پدرش محمد، كشاورزی میکرد و مادرش روبخير نام داشت. تا دوم راهنمايی درس خواند. كارگر كارخانه بود. سال 1356 ازدواج كرد و صاحب يك پسر و يك دختر شد. يازدهم مهر 1359، در بمباران هوايی زادگاهش به شهادت رسيد.

متن خاطره شهید احمد فرجی جيبری:

یازدهم مهرماه سال 1359، به همراه پدر و سایر اعضای خانواده توی خانه نشسته بودیم که ناگهان صدای انفجار و رگبار مسلسل بلند شد. صدای انفجارها خیلی نزدیک بود و مطمئن بودیم شهرک مورد اصابت قرار گرفته است. بلافاصله من و پدرم سوار بر وانت مزدای ۱۶۰۰ شدیم و در حالی که ماشین خیلی بنزین نداشت، به طرف محل انفجارها حرکت کردیم.

در خیابان ورودی شهرک (بلوار شهدا) و روبه روی خانه آقای «خانی زاده»، چشمم افتاد به «احمد» که کنجی از خیابان افتاده بود روی زمین و بدنش غرق در خون بود. یک ترکش بزرگ خورده بود به قسمتی از ران پایش و بخشی از آن کنده شده بود. گوشه ای دیگر مجروحین دیگری بودند از جمله آقای آکابندی که مجروحیت آنان نسبت به احمد زیاد نبود.

کنار احمد ترمز کردیم و با کمک هم او را گذاشتیم عقب وانت و حاج عبدالحسین غلامی هم به همراه او عقب وانت سوار شد.

اصلاً حواسم به وضعیت بنزین ماشین نبود. راه افتادم سمت دزفول که احمد را به بیمارستان افشار برسانم که همان ورودی شهرک ماشین خاموش شد.

دلشکسته و نگران چشمم را به آسمان دوختم و با تمام وجود از خدا خواستم که : «خدایا! کمک کن این بنده خدا را برسانم بیمارستان!»

استارت زدم و پایم را گذاشتم روی گاز و ماشین با شتاب حرکت کرد و تا درب بیمارستان افشار بی وقفه حرکت کردم. احمد را از عقب وانت آوردیم پایین و بردیم داخل بیمارستان. غلغله بود. « دکتر ظهیرالاسلام» آنجا بود. خودش را به احمد رساند، اما به دلیل شدت خونریزی احمد دوام نیاورد و توی همان حیاط بیمارستان به شهادت رسید.