خاطره/شهادتت مبارک پسرم
به گزارش نوید شاهد خوزستان، شهید اسماعیل قربانی امیر آبادی يكم ارديبهشت 1338، در شهرستان دزفول ديده به جهان گشود. پدرش ابراهيم، كارگر بود و مادرش خديجه نام داشت. تا پايان دوره متوسطه در رشته رياضي درس خواند و ديپلم گرفت. سال 1356 ازدواج كرد و صاحب دو پسر و يك دختر شد. به عنوان سرباز ژاندارمري در جبهه حضور يافت. بيست و ششم خرداد 1360 ، در دارخوين بر اثر اصابت تركش خمپاره به شهادت رسيد. پيكر او را در روستاي اسحاق تابعه زادگاهش به خاك سپردند.
متن خاطره:
شهید اسماعیل اهل عشق و صفا بود. در میان دوستان و فامیل به خوشرویی و مهربانی زبانزد بود. اهل قرآن دعا و نیایش بود و همیشه در محافل مذهبی با شور و اشتیاق شرکت می کرد. من به عنوان پدرش نمیتوانم بزرگی عظمت روحش را توصیف کنم. وقتی در محافل مذهبی شرکت می کرد و حرف از ائمه معصومین (ع) می شد اشک در چشمانش حلقه می زد.
مادرش بسیار بی تابی اسماعیل را داشت. از طریق مسجد و دوستانش به ایشان رساندم که پسرم بیا مرخصی که دیگر مادرت تحمل دوریت را ندارد. زمانی که اسماعیل به مرخصی آمده بود، به او گفتم: «پسرم! تو خانواده داری، مادری ضعیف داری و همسر و فرزند داری که باید از آنها نگهداری کنی.»
اسماعیل سرش را به زیر انداخت و چشمانش پر از اشک شد. آستین هایش را بالا زد تا وضو بگیرد. من ادامه دادم: «اسماعیل جان، پسرم! تو می دانی هر تصمیمی بگیری من تابع تو هستم.»
دستم را بوسه زد و گفت: «بابا! تو که ندیدی چگونه مردم مستضعف کشته میشوند. من که از امام حسین(ع) بالاتر نیستم، امام حسین(ع) فرزندش را فدای اسلام کرد، فرزندان من هم فدای اسلام...»
صورتش را بوسیدم و در دلم همان لحظه گفتم: «شهادتت مبارک پسرم».
