شهید «خلیل احمدی»، پاسدار مؤمن و سادهزیست شهرستان پاوه، پس از سالها مجاهدت در راه تأمین امنیت و مقابله با گروهکهای ضدانقلاب، ۳۰ دیماه ۱۳۵۹ در منطقه کلهقندی دشه به شهادت رسید.
شهید «محمدرضا میرزایی» در وصیت خود خواسته است که روی قبرش نام خدا و حضرت محمد (ص) حک شود و عکس تفنگش به یادگار گذاشته شود، تا نشانگر ایمان و فداکاری او باشد.
مستند داستانی «رووناک» به تهیهکنندگی و کارگردانی «مژگان الهمرادی» امروز شنبه ۲۹ آذرماه ۱۴۰۴ در مجتمع فرهنگی هنری یادمان شهدای گمنام شهرستان گیلانغرب با حضور جمعی از مسوولان، مردم، اهالی هنر و خانواده های معظم شهدا، جانبازان و ایثارگران اکران شد.
شهید «سیدغلامرضا موسوی»، فرزند خانوادهای مذهبی از کرمانشاه، پس از سالها تلاش و خدمت صادقانه، در تاریخ ۳۰ آذر ۱۳۶۵ هنگام حمله هوایی دشمن بعثی، به درجه رفیع شهادت نائل آمد و در گلزار شهدای کرمانشاه آرام گرفت.
شهید «حسینعلی میرزایی»، فرزند حاجیعلی، متولد ششم شهریور ۱۳۴۳ در روستای حسنآباد کنگاور، پس از فوت والدین و تحمل سختیهای زندگی، با پیوستن به بسیج داوطلبانه، در دفاع از مردم و انقلاب اسلامی به شهادت رسید.
شهید «علیاکبر محمدی زردآبی»، از نیروهای فنی ارتش جمهوری اسلامی ایران، در جریان بمباران هوایی گیلانغرب در ۳۰ آذرماه ۱۳۶۰، حین انجام مأموریت تعمیراتی به شهادت رسید و نامش در زمره شهدای بیستون جاودانه شد.
شهید «مصطفی پرهودیانفر»، مردی از دل ایل و طبیعت، در روزی که برای تأمین معاش خانوادهاش احشام را میچراند، آماج گلولههای بعثیها شد و مظلومانه به شهادت رسید.
مادر شهید «محمود برزوئی» نقل میکند: «وقتی شهید شد، پدرش گفت: خانم! امانتی که پیش ما بود، صاحبش گرفت. با اینکه دلم سوخته بود، همانطور که اشکهایم جاری شده بود، گفتم: راضیام به رضای او!»
شهید «علی دوست ویسی برهوندی»، متولد ۱۳۰۷ در گوران شهرستان دالاهو، پس از سه ماه حضور در جبهههای جنگ تحمیلی، در سن ۵۴ سالگی در ازگله به فیض شهادت نایل آمد. زندگی پرتلاش و ایثارگرانه او یادآور تعهد و فداکاری نسلی است که برای دفاع از میهن از هیچ کوششی دریغ نکرد.
مادر شهید «علیرضا عربلنگه» نقل میکند: «خانمی میگفت: پسرم توی جبهه سربازه! میخوام به حضرت ابوالفضل(ع) متوسل شم که محافظتش کنه! با اشاره جنازه روی دستهای مردم رو نشونش دادم و گفتم: این جنازه پسرمه. ناباورانه نگاهم کرد و پرسید: ناراحت نیستی؟ گفتم: نه!»
شهید بهروز اسماعیلی، پاسدار وظیفه و کشاورزی از هشترود، در ۲۵ آذر ۱۳۶۴ در درگیری با ضد انقلاب در بانه به شهادت رسید. او که تنها تا سوم ابتدایی درس خوانده بود، از کودکی دوشادوش خانواده کار میکرد و تنها آرزویش نبرد با دشمن بود.
در دل روستای نجمآباد، کودکی از تبار ایمان چشم به جهان گشود؛ شهیدی که با دستانی خالص و قلبی سرشار از عشق الهی، مسیر زندگی را از محرومیت تا شهادت طی کرد. خداوردی اصفهانی، نوجوانی سادهزیست و پرتلاش، در مدرسه عشق بسیج آموخت که مردانگی یعنی فداکاری در راه حق.