«عاشورای فاطمی»، اولین دفاع از مکتب وحی و حریم ولایت؛
این کشتی شکسته‌ی پهلو‌گرفته بر کران غربت عظیم مکتب وحی و مظلومیت ولایت و امامت، این اقیانوس درد در سینه مستور و مکنون سرالاسرار عصمت کبری، این «مرغ عشق حیدر»، این «سرو شکسته پهلو» که زیر غلاف شمشیر و میخ و در آتش گرفته و ضرب تازیانه، با بازوی کبودش گواه همه شهادتهای تاریخ شیعه است، راستی کیست؟ این آفتاب بی‌نشان که همه نامها و نشانها از اوست؟ این کوثر فیض سرمدی که دامنش سرچشمه کرامت عاشوراست؟ این «فاطمه (س)» کیست که از ملک تا ملکوت زیر سایه فضیلت اوست؟