به گزارش نوید شاهد خوزستان، شهید مصطفی برفی در سال ۱۳۳۷ در آبادان به دنیا آمد، پدرش عباس نام داشت. در سال ۱۳۶۵ دیپلم ریاضی گرفت. به عنوان بسیجی به خدمت سربازی رفت. با پیروزی انقلاب اسلامی، به عضویت جهاد سازندگی درآمد و سرانجام در ۳۰ مهرماه ۱۳۵۹ بر اثر اصابت ترکش موشک آرپی جی هفت در جهبه مارد به خدایش پیوست.

متن وصيت‌ نامه‌ شهید مصطفی برفی:

بسم الله الرحمن الرحيم

خدمت خانواده عزیزم سلام عرض می کنم. امروز ساعت ۶ صبح ۱۸ مهر ماه ۱۳۵۹ است و من می خواهم به جبهه جنگ علیه کفار بروم و منتظر دوستم هستم، به همین دلیل تصمیم گرفتم که وصیت نامه ام را بنویسم.

توصیه به نماز اول وقت

مادر عزیزم من می دانم که تو بیشتر از هر کسی برای من ناراحت میشوی و میدانم که تو آرزو داشتی من خوشبخت شوم ولی بدان که بزرگترین آرزوی من شهادت است زیرا به قول قرآن - ولا تحسبن الذين قتلو في سبيل الله اموا تابل احیاء عند ربهم یرزقون - گمان نکنید آنها که در راه خدا کشته می شوند مرده اند بلکه زنده اند و در نزد خدای خویش روزی می طلبند. آری مادر، من هم مثل بقیه اگر شهید شوم در پیش خدا هستم و تو برای من گریه و زاری نکن. مادر جان از تو می‌خواهم که نمازت را اول وقت و شمرده بخوانی و به خدا نزدیک شوی و مطمئن باش که هیچ چیز به اندازه توجه به خدا تو را تسلی نمی دهد. 

به فکر آخرت باشید

برادران عزیزم، ان شاء الله که در زندگی موفق و پیروز باشید و با اشخاص خداشناس و مؤمن دوستی کنید. دنیا بالاخره تمام شدنی است. باید به فکر آخرت بود و به فکر جهان ابدی آنجا که از همه حساب می کشند پس نماز رابا حضور قلب بخوانید. مطمئن باشید که انسان از عهده کاری که خدا از او می خواهد برمی آید. امیدوارم که موفق باشید و مرا ببخشید.    

ما زنده هستیم

 و اما خواهران خوبم: قرآن بخوانید و نماز و روزه هایتان را فراموش نکنید. به همدیگر کمک کنید تا در تمامی کارها موفق شوید. امیدوارم که در آینده خوشبخت باشید و بدانید که انقلاب فرزندان آینده اش را از شما و امثال شما می خواهد. خدا کند که بتوانید این رسالت را به خوبی انجام دهید. من امیدوارم که شما پنج خواهر در آینده مادر فرزندان راستین انقلاب و اسلام باشید. در خاتمه باز از مادر عزیزم می خواهم که برای من گریه و زاری نکند و این حقیقت را باور کند که ما زنده هستیم.