پرچم مقاومت با شهادت «سردار سلیمانی» و یارانش پایین نمی‌آید
به گزارش نوید شاهد خوزستان، با انتشار خبر شهادت سردار سلیمانی و ۱۰ نفر از همراهان ایشان، موجی از ماتم سراسر ایران اسلامی را فراگرفت، ماتمی که همچنان دلها را به درد می‌آورد. سردار سلیمانی محبوب ترین ژنرال نظامی در جهان است که برای نه تنها ایرانی ها بلکه همه مظلومان و مستضعفان جهان، حکم مالک اشتر زمان را داشت؛ در بین شهدای این جنایت، دوست و رفیق دیرین سردار سلیمانی هم حضور داشت، حاج حسین پورجعفری رفیق ۴۰ ساله حاج قاسم را می گوییم؛ سرداری متواضع و مخلص که دست راست حاجی محسوب می شد و هر جا حاج قاسم بود، او نیز در کنار او حاضر می شد.
اما همه حسین پورجعفری را وقتی شناختند که دیگر در میان ما نبود. نزدیک‌ترین فرد به حاج قاسم سلیمانی که سال‌ها دستیار ویژه و محرم اسرارش بود و بیشترین نقش را در موفقیت‌های فرمانده شهید نیروی قدس داشت؛ اهل کرمان و از نیروهای سابق لشکر41 ثارالله.
نزدیکی این دو شهید به هم به قدری بود که سردار سلیمانی در آخرین جملات وصیتنامه‌اش درباره این دوست و یار قدیمی خود اینگونه می‌نویسد: «نمی‌توانم از حسین پورجعفری نام نبرم که خیرخواهانه و برادرانه مرا مثل فرزندی کمک می‌کرد و مثل برادرانم دوستش داشتم.» همچنین حاج قاسم سلیمانی در بخشی از نامه‌ای خطاب به شهید پورجعفری می نویسد: «حسین عزیز، تو نسبتی با من داشتی که حتما فرزندانت با شما و شما با فرزندانت، نداشته‌ای و فرزندانم هم با من نداشته‌اند. همیشه نه تنها از جسمم مراقبت می‌کردی، بلکه مراقب روحم هم بودی. اصرار به استراحت، اصرار به خوردن، خوابیدن و... بیش از احساس یک فرزند به پدرش بود. بیست سال اخیر پیوسته مراقبت کردی که تمام وقت من صرف اسلام و جهاد شود و اجازه ندادی وقت من بیهوده هدر رود.»
سردار حاج حسین پورجعفری در سال ۱۳۴۵ در شهر گلباف از توابع شهر کرمان در یک خانواده مذهبی چشم به جهان گشود، رزمنده جانبازی که از دوران جنگ تحمیلی همانند سردار سلیمانی جان را در کف دست گرفت و مدام از این جبهه به آن جبهه می رفت، او نیز از جمله افرادی است که جنگ هیچ وقت برایش تمام نشد و پا در رکاب، به سمت مبارزه با جبهه باطل حرکت می کرد.
محمد علی پسر کوچک سردار شهید حسین پورجعفری است، خلبانی که آرزویش خلبانی پرواز عملیات‌های پدر و حاج قاسم بود، به بهانه سالگرد شهادت حاج قاسم سلیمانی و پدر شهیدش با او که بعد از 25 سال، چند روزی میهمان خوزستان است به گفتگو نشسته‌ایم. فرزندی که افتخارش همرزمی پدرش با سردار سلیمانی و شهادت در رکاب ایشان است. با ما همراه باشید برای خواندن این گفتگو ...
نوید شاهد خوزستان: لطفا خودتان را معرفی کنید.
محمدعلی پور جعفری: با سلام بنده محمدعلی پور جعفری فرزند شهید حسین پورجعفری، همرزم حاج قاسم سردار سلیمانی هستم.
نوید شاهد خوزستان: زمان ورودتان به اهواز را برایمان توصیف کنید؟
محمدعلی پور جعفری: حدود 24یا 25 سال پیش وارد اهواز شدم و بعد از آن زمان امروز اولین بار است که وارد اهواز شدم؛ بسیار حس خوبی دارم و استقبال بسیار خوبی از ما صورت گرفت.
نوید شاهد خوزستان: از پدر برایمان بگویید از خصوصیات اخلاقی و رفتاری ایشان؟
محمدعلی پور جعفری: پدر تقریبا کم‌رو و خجالتی بودند، وقتی از ایشان درخواستی می کردیم بدون رودروایسی می‌گفتند نمی توانم. هیچگاه برای کاری به کسی رو نمی زد و اهل تعارف و حرف های اینچنینی نبود. همیشه می گفت از من چیزی درخواست نکنید که خارج از توانم باشد.
نوید شاهد خوزستان: فرزند سردار شهید پورجعفری، یار و همرزم سردار شهید قاسم سلیمانی بودند، چه حسی دارد؟
محمدعلی پور جعفری: هر کسی به پدرش افتخار می کند مخصوصا ما فرزندان شهدا و به ویژه ما؛ فرزندان شهدای مدافع حرم و خصوصا بنده که پدرم به دست تروریست های آمریکایی به شهادت رسیده است.
نوید شاهد خوزستان: بهترین خاطره ای که از پدر بزرگوارتان دارید را برایمان بگویید.
محمدعلی پور جعفری: خاطرات زیادی دارم ولی دوست دارم خاطره آخرین دیدارمان را برایتان بگویم. وقتی در خانه را زدم پدر در را باز کردند دیدم چشمهایش قرمز است می دانستم که خیلی خسته است همه می دانستیم که وقتی از محل کار به خانه می آمد خسته بود و باید ساعتی را استراحت می کرد چون مدتها نمی خوابیدند، پس از ورود به منزل یک سری کار داشتم که آنها را انجام دادم و آماده شدم که از خانه خارج شوم، رفتم کنارش روی مبل نشستم دیدم خواب است، پیشانی اش را بوسیدم و همان لحظه از خواب بیدار شد از من پرسید داری می روی؟ گفتم بله با نگاهی مهربان گفت: «برو پسرم دعای خیرم همیشه بدرقه راهت است».
نوید شاهد خوزستان: باتوجه به اینکه شهید پورجعفری همیشه کنار سردار سلیمانی بودند آیا از ایشان برای شما صحبت می کردند؟
محمدعلی پور جعفری: وقت هایی که تنها می شدند مثل دو برادر و دوست با هم صحبت می کردند از مشکلات و مشقت هایی که در جامعه می دیدند و می گفتند دعا کنید که شهید شویم، یکی از دوستانش تعریف می کرد که حاج قاسم به پدرم گفته؛ ساکت را ببند که باید راهی سفر شویم ولی نمی دانستیم این سفر رفتن یعنی شهادتی که هر لحظه با هم در موردش صحبت می کردند و یا دردودل‌های هر روزه ای بوده که با هم داشتند.
نوید شاهد خوزستان: زمانی که خبر شهادت پدر به شما رسید، چه حالی داشتید؟
محمدعلی پور جعفری: صبح بود ساعت 4یا5 که تلفن روی سایلنت بود و از نور صفحه بیدار شدم، یکی از دوستان بود با ناراحتی گفت زمان استراحت تماس گرفتم ببخشید. گفتم بگو، گفت بعد تماس می گیرم و من مجددا خوابیدم، مجددا یکی از دوستان تماس گرفت اینبار دوستم بدون مکث گفت تلویزیون را روشن کن، حاج قاسم را شهید کردند. نفهمیدم چطور به سمت تلویزیون رفتم و دیدم بله زیرنویس کردند که حاج قاسم شهید شده است. با دفتر تماس گرفتم و پرسیدم چه خبر شده و گفتند هیچ خبری ندارند یک دوستی در عراق داشتم تماس گرفتم و سراغ بابا را گرفتم و ایشان گفت بله پدر هم در ماشین حاج قاسم بوده و به شهادت رسیده است. مات و مبهوت پای تلفن نشستم و نمی دانستم چه بگویم باور نمی کردم هنوز هم باور نمی کنم و با سکوت به چهره مادرم نگاه می کردم.
نوید شاهد خوزستان: چه پیامی برای تروریست ها و عاملان این جنایت دارید.
محمدعلی پور جعفری: تروریست جهانی کارشان همین است؛ همیشه برای از بین بردن قاسم سلیمانی ها و پورجعفری ها در پی فرصتند، اما باید بدانند که مانند این شهدا باز هم در صحنه هستند؛ گمان نکنند که با شهادت سردار سلیمانی، پدر من و همه شهدایی که با آن ها بودند می توانند پرچم مقاومت را پایین بکشند، ایران امثال حاج قاسم سلیمانی های زیادی را در دل خود پرورش داده است و ما هیچگاه از نبرد با این مفسدان کنار نمی رویم به طوری که بیشتر و منسجم تر از قبل پای کار انقلاب و اسلام هستیم.
نوید شاهد خوزستان: آیا راه پدر را ادامه می دهید، منظورم این است اگر روزی نیاز به دفاع از کشور باشد، شما در صحنه حاضر می شوید؟
محمدعلی پور جعفری: اگر روزی بحث یا حرف دفاع از وطن باشد من نه بلکه همه جوانان این کشور و مرز و بوم به صف می ایستیم و برای حفظ جان و مال و ناموس لحظه ای فکر و درنگ نمی کنیم.
نوید شاهد خوزستان: اکنون که مدت ها از شهادت پدر گذشته حال و هوای خانه و مادر چطور است؟
محمدعلی پور جعفری: تماشای عکس ها و فیلم های پدر ما را به این فکر می اندازد که سفر است و برمی گردد و کمی دورتر باز یادمان می آید که پدر خیلی وقت است شهید شده است. کنار آمدن با غم نبود پدر بسیار سخت است مخصوصا وقتی که نزدیک به زمان شهادت می شویم این جای نبودن بسیار بیشتر از قبل احساس می شود و حس ندیدن او بسیار برای مادر و همه افراد خانواده سخت و دردآور است.
گفتگو و تنظیم: فرحناز خضوعی
