مرگ در راه خدا را پیشه خویش ساختم
به گزارش نویدشاهدخوزستان، شهید"منوچهر عابدزاده"، بيستم ارديبهشت1340
، در شهرستان دزفول ديده به جهان گشود. پدرش عبدالمجيد، فروشنده بود و مادرش مهين نام داشت. دانشجوي سال دوم دوره كارداني در رشته تربيت معلم بود. از سوي بسيج در جبهه حضور يافت. نهم آذر 1360 ، در بستان بر اثر انفجار مين و اصابت تركش آن به شهادت رسيد. مزار او در شهيدآباد زادگاهش قرار دارد.
متن وصيت نامه شهيد" منوچهر عابد زاده":
بسم الله الرحمن الرحيم
پايان زندگي هر كس به مرگ اوست، جز مرد حق كه مرگ وي آغاز دفتر اوست.
آري چنين است زيرا كه طبق آيه
شريفه قرآن آنجا كه ميگويد:
لاتحسبن الذين قتلوا في سبيل الله
امواتاً بل احياء عند ربهم يرزقون
و مپنداريد آنان كه در راه خدا
كشته شدند، مرده اند بلكه زنده اند و نزد پروردگارشان از خدا روزي مي خورند.
اكنون كه در حال نوشتن اين يادگار نامه يا بقول معروف وصيت نامه مي باشم، شور و شوق و جنب و جوش عجيبي در برادران كه همگي در ساعتهائي ديگر عازم بيرون راندن قواي خصم ميباشند، مي بينم. آفتاب در حال غروب است، صداي دلنشين قرآن از راديو، بيان كنندة اوج فتح و پيروزي را براي سربازان و پاسداران اسلام در آينده بسيار نزديك نويد مي دهد.
عزت در مردن در راه خداست
اصلاً آدمي نميتواند تصورش را در
مغز خود بگنجاند، مردان، دار فاني را وداع گفتن، مگر مي شود پدر و مادر، برادر و
خواهر، دوستان و نزديكان را ترك گفت و از آنها دل بريد، ولي به هر حال تاكي مي توان
زنده ماند 60 سال ،70سال ،تا كي، آخر كه بايد مرد، ولي چه مردني ، آيا مردن در
تنهائي و سكوت، يا اينكه در راه خدا، خدائي كه تو را از خاك آفريد. خدائي كه به
تو جان داد، خدائي كه به تو روح داد، و تو را به سوي تكامل بشري هدايت فرمود و
براي تو رسولاني فرستاد.
آري من مرگ در راه خدا را پيشه خود
ساختم و اميدوارم خونم تداوم بخش راه شهيداني باشد كه براي آبياري و بر پا كردن
درخت اسلام در اين راه خون ريختند. اين را خود همه مي دانيد كه براي اسلام كاري
نكردم لااقل بگذاريد كه با خون ناقابلم، نجات دهنده كساني باشم كه نان شب ندارند
بخورند.
انا لله و انا اليه راجعون ـ ما
از خدائيم و به سوي او بازگشتمان است ما رفتيم و شما مانديد و من از همه شما
حلاليت مي طلبم. مخصوصاً از پدر و مادري كه شب و روزشان و همّ و غم شان را براي
بزرگ كردن فرزندشان صرف كردند. من از شما حلاليت مي طلبم مادر تو را قسم به آن
شيري كه بمن دادي، تو را قسم به جان فاطمه، تو را قسم به جان مهدي مرا عفو كن، مرا حلال كن، چرا كه من نتوانستم زحمات شما را جبران کنم. اگر چه من بدون اجازه
شما به جبهه آمدم، به بزرگواري خودتان، به مقامتان، مرا ببخشيد، زيرا كه عشق
به خدا نمي گذاشت كه من این كار را نكنم.
ازخط انقلاب اسلامی خارج نشوید
از وصاياي من به شما اين است كه
تا ميتوانيد، به پيامهاي امام و آيات عظام خوب توجه داشته باشيد و نسبت به
رئيس جمهور منتخب ملت و دولت وفادار باشيد. از خط انقلاب اسلامي ايران كه همان خط
اسلام راستين است، خارج نشويد و سعي كنيد كه در افشاي خط ضد انقلابي منافقين و
چپهاي امريكائي هر چه بيشتر كوشا باشيد.
یادخدا را فراموش نکنید
در نمازهاي جماعت مراسم دعاي كميل شركت نمائيد، نمازهاي مستحبي را، مخصوصاً نماز شب كه راههای ارتباط انسان ساز با خدا را زياد مي كند بجاي آوريد، شبهاي جمعه به شهيد آباد برويد ديگر اينكه اگر ميتوانيد به نيت من نماز و روزه
بجاي آوريد و براي من فاتحه بخوانيد.
اندك پولي كه براي من باقي مانده
است به نيّتم بين مستمندان تقسيم نمائيد. لباسهايم را به نيازمندان بدهيد. راستي
تا يادم نرفته است وامي از انستيتو گرفته بودم كه آن را هم پرداخت نمائيد، ديگر سخن را به پايان مي رسانم و همه شما را
به خداي ارحم الراحمين مي سپارم.
ربناافرع علينا صبرا و ثبت
اقدامنا و انصرنا علي القوم الكافرين ـ خداوند بر ما صبر عطا كن و ما را در مقابل
دشمن ثابت قدم نگه دار.
والسلام عليكم
1360/09/07
منصور(منوچهر) عابد زاده
