اهل عمل بود

به گزاراش نویدشاهدخوزستان، شهید"عبدالمجیدخدايي نجار" شانزدهم آذر 1338 در شهرستان دزفول به دنيا آمد. پدرش علي)فوت 1357 ( كارمند شهرباني بود و مادرش رباب نام داشت. تا پايان دوره متوسطه در رشته تجربي درس خواند و ديپلم گرفت. از سوي بسيج در جبهه حضور يافت.

دوره تحصیل

وی مقاطع ابتدائي و راهنمائي را همگام اشتغال و زحمت فراوان به پايان رساند و پا به دوره متوسطه گذاشت. از درس و مطالعه هيچ وقت خسته نمي شد و هيچوقت درس خود را رها نکرد؛ چون امام خمینی گفته بود كه ما تخصص يا اينكه تقوای تنها نمي خواهيم بلكه هر دو را با هم مي خواهيم و اين بود كه ایشان علاوه بر مطالعه کتابهای درسی، خواندن كتابهاي دكتر علي شريعتي و استاد مطهري را ترك نمي كرد تا به گفته امام خویش عمل كرده باشد.

اهل عمل بود

ایشان تعصب زيادی بر مردم انقلابي و علوي و شهيد پرور داشت .همیشه قبل از حرف زدن خوب آنها را می سنجید و بعد شروع به گفتن آنها مي كرد. بیشتر مرد عمل بود تا حرف زدن تاتوانسته باشد به  آيه ((يا ايها الذين آمنوا لم تقولون مالاتفعلون)) عمل کند.

برپایی مراسمات حسینی 

عزاداري حسيني را به خوبي انجام مي داد و با زدن تكيه و موکب و دیگر فعالیتهای مربوطه سعی در تبیین نهضت حسینی داشت. ديگران را هم به اين كار تشويق مي كرد، چون مي خواست بوسيله اين عمل، مردم با باطن كار امام حسين(ع) آشنا شوند.

وظیفه شناس بود

بعضي از شبها بيدار مي ماند و قرآن و نهج البلاغه مي خواند. وظيفه شناس بود و تمام وظایف خود را در خانه ،مسجد و دبيرستان انجام مي داد. همه او را دوست داشتند. مادر و بقیه اعضای خانواده اش از ایشان راضي بودند. هميشه در فكر مستضعفين بود. تا آنجاكه با وجود داشتن  كفش نو آنها رابه پا نمی کرد تا چشم مستضعفي به آنها نيافتد و ناراحت بشود.

شهادت

در مسجد مسئول تداركات بود. تمام کارهای محوله را اولاً با برنامه ريزي و ثانیا با انظباط انجام مي داد. سعي زيادي بر اين داشت كه عدالت را در بين افراد زیر مجموعه خود اجرا كند. عدالت ورزی را در راس امور می دانست.در تمام دوران زندگی وبویژه در جبهه در انجام امور خیر پيشتاز بود. سرانجام در تاریخ نهم آذر1360 ، در بستان بر اثر اصابت تركش گلوله توپ به شهادت رسيد. مزار او در شهيدآباد زادگاهش واقع است.