امدادگر داوطلب
به گزارش
نوید شاهد خوزستان، شهید سید جلیل حسینی زاده یکم فروردین 1338 در خانواده ای مذهبی در بهبهان چشم به جهان گشود.
از همان دوران کودکی راه مسجد را در پیش گرفت و در مسجد محله مکبر نماز جماعت بود و
بدینوسیله روح او با مسائل معنوی آشنا شد. شهید سید جلیل حسینی زاده دوران تحصیلات
دبستان و دبیرستان را با وجود تنگناهای اقتصادی و مشکلات معیشتی خانواده بدون وقفه
او با نمرات عالی به پایان رسانید.
ورود به
دانشگاه
وی با وجود
تبلیغات مسموم و عوامل انحرافی رژیم طاغوتی شاه با پاکی و سربلندی دوران نوجوانی را
طی نمود، بعد از گذراندن دوره ابتدایی و متوسطه در سال 1356 وارد دانشگاه اهواز شد
و در رشته پزشکی به ادامه تحصیل پرداخت. این سال مصادف بود با اولین موجهای انقلاب
اسلامی که به رهبری امام خمینی در کشور شروع شده بود. ایشان با ورود به دانشگاه به
حرکت اسلامی پیوست و با سیاستهای رژیم شاه در دانشگاههای کشور به مخالفت برخاست و با
اوج گیری انقلاب اسلامی فعالانه وارد صحنه مبارزه شد.
مبارزه بر
علیه رژیم طاغوت
در جریان اعتصابات
و تعطیلی های دانشگاه فرصتهایی پیش می آمد که ایشان به زادگاهش شهرستان بهبهان برود
و در آنجا نیز به مبارزه بر علیه شاه بپردازد و در همان اوان توانست به همراه دوستانش
کتابخانه ای در مسجد محل تأسیس نماید که کتابهای آن درآشنایی جوانان محل با اسلام و
مبارزه با طاغوت نقش بسزایی داشت. بعد از پیروزی انقلاب و شروع مجدد فعالیت دانشگاه
ها وی به دانشگاه بازگشت و به تحصیل ادامه داد.
پیوستن به
انجمن اسلامی
در این موقع دانشگاه محل برخورد گرایشهای مختلف سیاسی
شده بود و گروهکهای چپ و راست قصد داشتند دانشگاه را به کانونی بر علیه انقلاب تبدیل
کنند. روح پاک سید جلیل حسینی زاده که با فرهنگ اسلامی عجین شده بود حق را از باطل
تمیز می داد و چهره واقعی گروهکهای مختلف را شناخت و به همین دلیل به انجمن اسلامی
دانشجویان پیوست.
شروع
انقلاب فرهنگی
در همین راستا
بود که در دانشگاه مسئله انقلاب فرهنگی مطرح شد و دانشگاهها به تعطیلی کشانیده شد.
بعد از توقف کار دانشگاه ایشان در هیئت واگذاری زمین به کشاورزان شهرستان بهبهان مشغول
شد و همزمان با آن به تدریس درس بینش دینی در دبیرستان پرداخت. با شروع جنگ تحمیلی
چندین بار بعنوان امدادگر داوطلبانه عازم جبهه ها شد و به کمک رزمندگان اسلام شتافت. بعد از انقلاب
فرهنگی در بازگشت سال 1361 با بازگشایی دانشکده پزشکی مجددا جهت ادامه تحصیل به دانشگاه
بازگشت.
در خواندن
درس بسیار کوشا بود و نمرات درسی اش در سطح بالایی بود. هنگامی که از کنار پادگان بسیجیان
مستقر در دانشگاه می گذشت، در مقابل آنها اظهار تواضع و کوچکی همراه با عشق وهمدردی
می نمود. وی همیشه نگران بود که محیط دانشگاه و علم باعث فراموشی انسان از مردم مستضعف
نشود و همیشه به دوستانش می گفت:« این مکان که ما در آن درس می خوانیم، در اثر پول
و زحمت مردم مستضعف ساخته شده و این مردم هستند که شرایط تحصیل ما را در این دانشگاه
فراهم آورده اند و خدا نکند که ما به همین مردم بخواهیم تکبر و فخرفروشی علم و تحصیلاتمان
را بنمائیم.»
لحظه
شهادت
با شروع عملیات بیت المقدس (عملیات آزادسازی خرمشهر) در زمانی که جبهه به امدادگر نیاز داشت. وی به همراه چند تن از دوستانش به خرمشهر رفت. در روزهای نزدیک به عملیات، در حالی که نیروهای رزمنده به همراه وی در حال پیشروی بودند وارد سنگر کوچکی شدند. شهید سید جلیل بلافاصله بیل را برمی دارد و شروع به گود کردن سنگر میکند. یکی از همرزمانش به وی می گوید:«نیروهای ما در حال پیشروی هستند، چرا سنگر را گودتر می کنی؟ ایشان در جواب می گوید: "برای اینکه رزمندگانی که بعد از ما به این سنگر می رسند پناهگاه بهتری داشته باشند و بتوانند از تیررس دشمن در امان باشند.» در همین هنگام ترکشی به سر سید جلیل اصابت می نماید. سید جلیل به پشت جبهه انتقال داده می شود و چند روز در یکی از بیمارستانهای تهران در حال اغماء به سر می برد و سرانجام در سی و یکم اردیبهشت ۱۳۶۱هنگام اذان مغرب و شب مبعث حضرت رسول اکرم (ص) به فيض شهادت نائل می آید.
