در راه اسلام قربانی بدهید
يکشنبه, ۱۸ خرداد ۱۳۹۹ ساعت ۱۳:۲۵
شهید "محمدرضا اختر کاوان" در بخشی از وصیت نامه خود می‌نویسد: «پدرم مرا به مكتب اسلام تشویق نمودی و حتى از گذشت فرزندت دريغ نداشتى امروز چون ابراهيم خليل الله تو هم به سهم خود قربانيت را در راه الله و اسلام عزيز ايثار نمودى، نگذار جلو ديگر همرزمانم اشك بريزى و گريه كنى... »در ادامه متن وصیت نامه این شهید بزرگوار را بخوانید.
به گزارش نوید شاهد خوزستان، شهید محمدرضا اختركاوان یکم فروردين 1337، در شهرستان آبادان چشم به جهان گشود. پدرش حبيب، فروشنده بود و مادرش فاطمه نام داشت. تا پايان دوره متوسطه در رشته تجربي درس خواند و ديپلم گرفت. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. پنجم خرداد 1360، در زادگاهش هنگام انجام مأموريت بر اثر سانحه رانندگي به شهادت رسيد. پیکر او در همان شهرستان به خاك سپرده شد.
متن وصیت نامه شهید محمدرضا اختر کاوان:
بسم الله الرحمن الرحيم
وه چه زيباست مردن و بحق پيوستن ، چه باشكوه است در راه الله سردادن و چه نيكوست در سنگراسلام با كفر جنگيدن ... سعادتى كه آرزويش را ميكردم آمالى را كه درمغز ميپروراندم، مردن با افتخاركه آرزوى هر جوانيست ، تصور ميكنم تا چند لحظه ديگربرمن مستولى شود و نداى حق را لبيك گويم ،
درواپسين حياتم كه نه پدر برسر و نه مادر بر بالينم بود واز سوز درد و در تب عشق بشهادت، سرشار از شوق بودم قلم برداشتم ، به تواى پدر... به تو اى مادرقلم فرسائى كنم ،
سخنی با والدین:
پدر پير ناتوانم كه با دسته هاى چروكين و زحمات طاقت فرسا يار مشقت بدوش و در تربيت من و ديگر برادارنم همت گماشتى بتو افتخار ميكنم كه بعد از تكميل دوره متوسطه با اخذ ديپلم در تسليم به مكتب اسلام مرا تشويق و حتى از گذشت فرزندت دريغ نداشتى امروز چون ابراهيم خليل الله تو هم به سهم خود قربانيت را در راه الله و اسلام عزيز ايثار نمودى نگذار جلو ديگر همرزمانم اشك بريزى و گريه كنى ، نه اينكه درگور صداى منجدتو را بشنوم كه از صداى منجد تو ديگر پاسداران و برادارنم افسرده شوند، ميدانم مشكل است چه دردى را متحمل شدى ، اما تو پدر تنها يك امانت داربودى آن هم چه امانت دارى امين و تو اى مادر حلام كن شيرى را كه از پستان پاكت نوشيدم و در آن شير شهادت چكانده بودى ، آخر تو هم نام فاطمه دوخت پيامبر( ص) هستی كه افتخارش به حسين شهيد كربلاى‌معلى بود.
بسم الله الرحمن الرحيم
وه چه زيباست مردن و بحق پيوستن ، چه باشكوه است در راه الله سردادن و چه نيكوست در سنگراسلام با كفر جنگيدن ... سعادتى كه آرزويش را ميكردم آمالى را كه درمغز ميپروراندم، مردن با افتخاركه آرزوى هر جوانيست ، تصور ميكنم تا چند لحظه ديگربرمن مستولى شود و نداى حق را لبيك گويم ،
درواپسين حياتم كه نه پدر برسر و نه مادر بر بالينم بود واز سوز درد و در تب عشق بشهادت، سرشار از شوق بودم قلم برداشتم ، به تواى پدر... به تو اى مادرقلم فرسائى كنم ،
سخنی با والدین:
پدر پير ناتوانم كه با دسته هاى چروكين و زحمات طاقت فرسا يار مشقت بدوش و در تربيت من و ديگر برادارنم همت گماشتى بتو افتخار ميكنم كه بعد از تكميل دوره متوسطه با اخذ ديپلم در تسليم به مكتب اسلام مرا تشويق و حتى از گذشت فرزندت دريغ نداشتى امروز چون ابراهيم خليل الله تو هم به سهم خود قربانيت را در راه الله و اسلام عزيز ايثار نمودى نگذار جلو ديگر همرزمانم اشك بريزى و گريه كنى ، نه اينكه درگور صداى منجدتو را بشنوم كه از صداى منجد تو ديگر پاسداران و برادارنم افسرده شوند، ميدانم مشكل است چه دردى را متحمل شدى ، اما تو پدر تنها يك امانت داربودى آن هم چه امانت دارى امين و تو اى مادر حلام كن شيرى را كه از پستان پاكت نوشيدم و در آن شير شهادت چكانده بودى ، آخر تو هم نام فاطمه دوخت پيامبر( ص) هستی كه افتخارش به حسين شهيد كربلاى‌معلى بود.
نظر شما
