شهید «عبدالعظیم نداف پور» در بخشی از وصیت‌نامه خود می‌نویسد: «همۀ ما باید دیر یا زود از این جهان مادی به جهان ابدی رهسپار شویم. پس چه بهتر با کوله باری پر به آن دیار شتافته و در راهش بمیریم، پس تقوا پیشه کنید و انفاق کنید که رسم پیامبران و امامان است...» ادامه وصیت‌نامه این شهید والامقام را در نوید شاهد بخوانید.

به گزارش نوید شاهد خوزستان، شهید عبدالعظیم نداف‌پور در يكم خرداد 1334، در شهرستان دزفول چشم به جهان گشود. پدرش عزيز، در سازمان آب و برق كار می‌کرد و مادرش طاهره نام داشت. تا پايان دوره كارداني درس خواند. كارمند سازمان آموزش و پرورش بود. سال 1361 ازدواج كرد و صاحب يك پسر و دو دختر شد. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. بيست و چهارم ارديبهشت 1365، در پيچ انگيزه شوش بر اثر اصابت تركش به شهادت رسيد. پيكر وي را در بهشت علي زادگاهش به خاك سپردند. برادرش سهراب نيز به شهادت رسيده است.

متن وصيت‌ نامه‌ شهید عبدالعظیم نداف پور:

بسم ا... الذي لا ارجو الا فضله و لا يخشى الا عدله و لا اعتمد الا قوله ولا يمسك الا بحبله یک استجير یا ذالعفو و الرضوان

به نام خدایی که جز فزونی بخشش او امیدوار نیستم و جز از عدل او بیم ندارم و جز به کتابش (قولش) اعتماد ندارم و جز به رشته توحیدش چنگ نمیزنم به تو پناه می آورم ای دارای گذشت و خشنودی حمد و سپاس بر خداوندی که هستی را خلق کرد و درود بر پیامبرانی که برای ارشاد و تذکر دادن به انسانها و نجاتشان از منجلاب پستی و شرک مبعوث شده اند...

تقوا پیشه کنید و انفاق کنید

پدر و مادر، برادران و خواهران و دوستان عزیزم مگر نه این است که همۀ ما باید دیر یا زود از این جهان مادی به جهان ابدی رهسپار شویم. پس چه بهتر با کوله باری پر به آن دیار شتافته و در راهش بمیریم پس تقوا پیشه کنید و انفاق کنید که رسم پیامبران و امامان است مبادا قلب امام را ناراحت کنید اگر این کار را بکنید در روز قیامت در پیشگاه عدل الهی از شما شکایت خواهم کرد.

مکتبم اسلام و کتابم قرآن است

بیش از ۲ ساعت به عملیات نمانده و صحبت خاصی ندارم. اما این را تأکید میکنم که فقط و فقط به خاطر ایمان و عقیده‌ام به دفاع مقدس برخاسته‌ام من به وحدانیت خداوند بزرگ ایمان و یقین دارم و مکتبم اسلام و کتابم قرآن و از منتظران امام مهدی (عج) بوده از نائب بر حقش امام امت تقلید می‌نمودم و ...

همیشه به فکر و یاد خدا باشید

خداوندا! در این لحظات آخر مدد فرما که در هنگام نبرد همیشه به فکر و یاد تو باشیم پاهایمان را استوار و گامهایمان را مؤثر برداریم ... در آخر از پدر و مادر و همسر و خواهران و برادران پوزش می‌طلبم و امید گذشت دارم از فرزندانم به نحو احسن نگهداری نموده و اسلامی بار آورید و ... و هنگامی که بزرگ شدند به آنها بفهمانید که پدرشان در چه راهی گام برداشته و برای چه هدفی جان خویش را در طبق اخلاص گذاشت.

 ۶۵/۲/۲۳ بنده حقیر عبدالعظیم نداف پور

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده