خاطرات/ مربی بی‌نظیر
به گزارش نوید شاهد خوزستان، طلبه شهید احمد فتحی در یکم اردیبهشت سال ۱۳۴۴ در شهرستان دزفول به دنیا آمد. پدرش نظام کارمند بانک بود و مادرش زهرا سلطان نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته اقتصاد درس خواند و دیپلم گرفت. معلم بود و از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. وی در ۴ دی ماه ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۴ در جزیره سهیل جاویدالاثر شد و ده سال بعد در مورخ ۱۷ دی ماه ۱۳۷۵ پیکر پاک و مطهرش پیدا و در گلزار شهدای شهیدآباد دزفول به خاک سپرده شد.
متن خاطره شهید احمد فتحی:
اردوها را فرصتی برای جذب و آموزش بهتر بچه‌ها می‌دانست. می گفت: «در اردوها چون شور و نشاط و سرزندگی و طراوت بچه‌ها مضاعف میشود، یادگیری شان بهتر و آموزش اثرگذاری بهتری دارد.»
مطالبی را که مهم و کلیدی بودند، معمولاً در اردوها آموزش می داد و حقیقتاً هم اثرگذار بود. در یکی از اردوهایی که با بچه های جلسه رفتیم، این حدیث پیامبر اکرم (ص) را مطرح کرد که «أشجَعُ النّاسِ مَن غَلَبَ هَواهُ.»
این حدیث از جمله احادیثی بود که در ذهن همه بچه ها حک شد. همه همان موقع حدیث را حفظ کردند و احمد درباره اش برایشان توضیح و تفسیر داد. احمد مربی بی نظیری بود.
مسئولیت جلسه قرائت قرآن حسینیه شهدا را به عهده داشت. اولین دستورالعملی که هم خودش انجام می داد و هم به بچه ها تإکید می کرد، نماز اول وقت و آن هم به جماعت بود.
در جلسه قرآن علاوه بر روخوانی و روان خوانی و معنی و تفسیر ، در خصوص مسائل مختلف دینی و اعتقادی و احکام و ... با بچه ها کار می کرد.
یک روز که قصد داشت در خصوص مسائل و احکام بلوغ برایمان حرف بزند، بچه های جلسه را به دو دسته تقسیم کرد. تعدادی از بچه ها که سن و سالشان حوالی سن بلوغ بود را نگه داشت و مابقی را مرخص کرد تا بروند.
یکی دو شب بعد از برنامه ی اصلی جلسه ، این کار را انجام داد تا مسائل را به طور کلی بیان کرد.
احمد خیلی دقیق و ظریف و حساب شده و به قول امروزی ها روانشناسانه جلسه قرآن را مدیریت می کرد.
