فرهیختگان حوزه و دانشگاه نیازمند یک هم زبانی واحد هستند

به گزارش نوید شاهد خوزستان، حجت الاسلام و المسلمین جعفر علوی کیا دارای مدرک کارشناسی ارشد از دانشگاه ادیان و مذاهب قم و سطح سه حوزه علمیه، در حال حاضر به عنوان مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه پیام‌ نور خوزستان مشغول فعالیت می باشد و در زمینه تدریس دروس تاریخ تحلیلی صدر اسلام در گروه معارف اسلامی و همچنین درس دانش خانواده و جمعیت در دانشگاه نیز فعالیت دارد.

این فعال حوزه و دانشگاه پس از ورود به دوران دبیرستان و از همان سال اول، وارد یک تشکل و فعالیت دانش آموزی تحت عنوان انجمن اسلامی دانش آموزی در دبیرستان ابوذر حصیر آباد اهواز شد و به انجام فعالیت های فرهنگی و معنوی و ارتباط بیشتر با اتحادیه این انجمن های اسلامی پرداخت که اداره این فعالیت ها عموما دست روحانیون جوانی بود که آنجا فعال بودند، لذا به مرور به ورود به این عرصه علاقه مند و در سال 1371 وارد حوزه علمیه شد در حالی که به دلیل تحصیل رشته تجربی در دوران دبیرستان و موفقیت در کنکورهای متعدد، در آن زمان خانواده منتظر ورود وی به دانشگاه و ادامه تحصیل در یکی از رشته های دانشگاهی بودند ولی وقتی عزم جدی اش را در این خصوص دیدند بدون مخالفت، استقبال کردند و بدین صورت فعالیت خود را در حوزه آغاز می کند.

وی که جزو خانواده های جامعه ایثارگری به حساب می آید، کل دوران جنگ را در کنار خانواده در اهواز بوده و پدرش نیز در زیر بمباران های دشمن به عنوان شاغل در صنایع فولاد فعالیت می کرده است. برادر بزرگترش نیز از همان دوران نوجوانی و در سال 1359 وارد جبهه و بعد از مدتی از این طریق وارد سپاه شد و همچون دیگر خانواده های غیور خوزستانی در کل با این قضایا بی ارتباط نبوده و به ویژه با حضور در  مسجد محل که در عرصه احضار و اعزام نیرو به جبهه فعال بود و برنامه هایی که مربوط به فضای معنوی در دوران جنگ می شد را انجام می داد، در این فعالیت ها حضوری همه جانبه داشتند.

اتحاد وحدت حوزه و دانشگاه

حجت الاسلام والمسلمین جعفر علوی کیا درخصوص چگونگی وحدت حوزه و دانشگاه اظهار کرد: واقعیت این است که مراکز علمی ما و کلا هر جامعه ای و دانش آموختگانی که در مراکز علمی پرورش پیدا می کنند در پیشرفت یا پسرفت آن جامعه نقش اساسی دارند. در کشور و جامعه ما قرن ها، حوزه های علمیه با این عنوان مطرح بوده که یکی از شاخص ترین علومی که در این حوزه ها تدریس می شده، علوم دینی مانند فقه، اصول، تفسیر و از این موارد بوده، هر چند که از علومی غیر از این موارد هم غفلت نمی شده است و دروسی مانند پزشکی، ریاضی و نجوم هم در این مراکز علمی به عنوان حوزه علمیه شناخته می شده تا شاید بیش از یک قرن قبل مرسوم بوده است اما با پا گذاشتن به قرن های جدیدتر، از کشورهای دیگر نوع دیگری از آموزش به عنوان دانشگاه مطرح شد و تا حدودی شکل و شمایل ها تغییر کرد که در ابتدا تلاش می شد بین این دو مرکز علمی، یعنی مرکزی که قرن ها سابقه داشت با مرکزی که جدید و نوین بود، همکاری و همراهی ایجاد نشود و آن تجربیاتی که در قرن های گذشته به دست آمد و افراد بزرگ و دانشمندانی که دنیا به آنها افتخار می کند چون ابوعلی سینا، ابوریحان بیرونی، خواجه نصیرالدین طوسی و دیگرانی که بسیار هستند و مراکز علمی قدیم که رشد کرده و منشا اثرات بزرگ در علم دنیا شده اند را کنار گذاشته و به آنها بی توجهی کنیم و آنها را اصلا علم ندانیم بلکه آنچه در مراکز علمی جدید مطرح می باشد را توجه کنیم یا اینکه مراکز علمی جدید و دانشگاه ها را دارای فاصله و مخالف با معنویت و دین به حساب آوریم و متدینین را از نزدیک شدن به دانشگاه ها فاصله دهیم. شاید در اوایل این جنگ و دعوا وجود هم داشت و همین امر سبب شد که این دو مرکز علمی در کنار یکدیگر برای پیشرفت جامعه همکاری نداشته باشند.

وی با اشاره به فعالیت های اساتید حوزه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ادامه داد: در قبل از پیروزی انقلاب اسلامی برای عده ای از فرهیختگان حوزوی چون شهید بهشتی، شهید مطهری و مقام معظم رهبری و شهید بزرگوار آیت الله مفتح بسیار سخت بود، که بخواهند به دانشگاه ورود پیدا کنند اما این عزیزان با علم فراوان خود فعالیت هایشان آغاز کردند و نشان دادند که می شود همکاری کرد و برای تعالی جامعه می توان در یک مسیر گام برداشت و زمانی این نکته را آغاز کردند می دانستند که کار زیادی می طلبید و بنا شده بود سنگ بنای دانشگاه بر غرب گرایی و جدا شدن از سوابق درخشان تاریخی و علمی جامعه گذاشته شود.

همزبانی و همدلی اساتید حوزه و دانشگاه

مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه پیام نور خوزستان با تایید اینکه همزبانی و همدلی اساتید حوزه و دانشگاه باعث اتحاد این دو حوزه می شود تصریح کرد: بعد از شهادت آیت الله مفتح در ۲۷ آذرماه 1358 در دانشگاه توسط گروه های خشک مغزی که این روند را برنمی تافتند، به درستی این روز به عنوان روز وحدت حوزه و دانشگاه نامیده می شود اما امروز بعد از گذشت چند دهه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی قطعا قدم های مهم و بزرگی برداشته شده و دانشگاه امروز ما با دانشگاه دوره پهلوی ها دارای تفاوت بوده و حتی حوزه علمیه ما هم متفاوت است. آیا روند امروزه تربیت طلاب جوان همان چیزی است که در سنوات و دهه های گذشته بود؟ اما با آن همه عقب ماندگی که داریم و مشکلاتی که در گذشته به وجود آمده بود، ناراضی هستیم یعنی با وضع مطلوب فاصله زیادی داریم. آنچه که امروز می توان گفت این است که فرهیختگان جامعه چه در مراکز علمی سنتی دینی مانند حوزه های علمیه و چه در مراکز مدرن جدید مانند دانشگاه ها در ابتدا باید به یک هم زبانی برسند که زبان همدیگر را درک کنند و بپذیرند که این اتفاق در حال رخ دادن است یعنی حوزه علمیه به آنچه که در دانشگاه ها صورت می گیرد، رسمیت ببخشد و همچنین بالعکس از سمت دانشگاه ها نسبت به حوزه علمی باید این دیدگاه وجود داشته باشد. وقتی که همزبانی در قالب گفتگوها و ارتباطات و حتی تبادل اساتید به وجود آمد، بعد از این همزبانی می توان به همدلی و سپس به اشتراک در هدف رسید که همان توسعه علمی، معنوی و پیشرفت همه جانبه جامعه است که هم دانشگاه و هم حوزه باید این هدف را برای خودش معین کند و در یک تقسیم کار و ارتباط منسجم، جامعه را به سمت این هدف حرکت دهد و طبق فرمایشات مقام معظم رهبری، وحدت حوزه و دانشگاه وحدت در هدف است که در بخش باید در این زمینه کار کنند که برپایه همان مقدمات هم زبانی، همدلی و وحدت مشترک امکان پذیر خواهد بود.

سخن آخر

حجت الاسلام والمسلمین جعفر علوی کیا تاکید کرد: ما امروزه باید از شعارزدگی به معنای منفی آن خارج شویم و فقط در قالب شعائر و تبلیغات نمانیم و به جایی برسیم که از این عناوین و تاریخ های سمبولیک برای پیشرفت جامعه استفاده کنیم و بهره مند شویم. امروز باید به برکت خون شهید آیت الله مفتح، اوضاع حوزه ها و دانشگاه ها در حرکت به سمت ایجاد تمدن ایرانی اسلامی بهتر از گذشته باشد که اگر اتفاق افتاد این عناوین، عناوین خوب و درستی است ولی اگر فقط در قالب یک سری برنامه و مصاحبه و سمینار باقی بمانیم خیلی در مسیر درستی گام برنداشته ایم.

گفتگو و تنظیم: مریم شیرعلی