خاطره/ فرار به بالای درخت

 به گزارش نوید شاهد خوزستان، شهید سید حسن ایوب‌زاده پنجم دي 1320 در شهرستان شوشتر به دنيا آمد. پدرش سيدتقي (فوت 1350) و مادرش حليمه (فوت 1345) نام داشت تا اول راهنمايي درس خواند. كارگر شركت بود. سال 1349 ازدواج كرد و صاحب سه پسر و سه دختر شد دوازدهم مهر 1365، در بمباران هوايي زادگاهش بر اثر اصابت تركش به سينه، شهيد شد. مزار او در گلزار شهداي همان شهرستان واقع است.

متن خاطره:

سید حسن در کشت و صنعت کارون کار می کرد. هر روز ساعت۳بعداز ظهر به خانه می آمد اما آنروز ساعت از سه گذشت و نیامد. سفره غذا را پهن کردم و منتظرش بودم اما خبری از او نبود. دلشوره تمام وجودم را گرفته بود. زمان انقلاب بود و او نیز مشغول فعالیت‌های ضد رژیم شاهنشاهی، و من نگران از اتفاقات ناگواری که ممکن بود بیفتد.

هوا تاریک شده بود و من تسبیح در دست، صلوات می فرستادم. نگاهم به شیشه های شبنم گرفته از سرما بود که صدای در آمد، به حیاط دویدم، حسن بود. بسیار خسته و خاک آلود با نگرانی گفتم: «کجا بودی؟»

و او جواب داد: «بالای درخت»

از این شوخی او بسیار عصبانی شدم. صدایم را بلند کردم و گفتم: «حسن من داشتم از نگرانی میمردم، بعد تو با من شوخی می‌کنی، فکر می‌کردم تو را گرفتن.»

و او درحالی‌که دست و صورتش را می‌شست، نگاهی به من کرد و گفت: «شوخی نمی کنم. اگر بالای درخت نمی رفتم الان دست ساواکیها بودم.»

از حرفهایش گیج شده بودم‌ کنارش نشستم و آرام گفتم: «توروخدا حقیقت را بگو چی شده؟ چه اتفاقی برای تو افتاده؟»

و او با خونسردی نگاهم کرد و گفت: «درحال شعارنویسی و فعالیت بودم که ساواکی‌ها ریختند توی خیابان و ما شروع به شعار دادن کردیم. گاز اشک‌آور انداختند و دو نفر از آنان به طرفم آمدند و من فرار کردم. در راه چشمم به درختی افتاد و از آن بالا رفتم. در میان شاخ و برگهایش پنهان شدم. آنان چندین بار از زیر درخت رفتند و آمدند و وقتی از پیدا کردنم، ناامید شدند آن محل را ترک کردند. من گذاشتم تا هوا کاملا تاریک شود از درخت پایین آمدم و الان هم سالم در کنار شما هستم.»