زندگینامه قاضی شهید «حجت الاسلام و المسلمین حاج رضا مظفر» منتشر شد
به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران: شهید حجت الاسلام و المسلمین حاج رضا مظفر در روز دوازهم اردیبهشت 1340 در مامازند (پاکدشت فعلی) به دنیا آمد. از همان سالهای اول زندگیش هوش و ذکاوت سرشار او حکایت از روح بزرگ و پاکی می نمود. وقتی که دوره ابتدایی را تمام کرد به آرزویی که پدرش همیشه داشت لبیک گفت و برای طلبه شدن عازم قم شد.
آنقدر باهوش بود که در سنین جوانی تحصیلات سطح را تمام کرد و به تحصیلات خارج فقه و اصول و اجتهاد رسید. در کنار درسهای حوزوی تحصیلات جدید را هم ادامه می داد و در هردو موفق بود تا اینکه در سال هزار و سیصد و شصت و چهار فارغ التحصیل رشته علوم قضایی از مدرسه عالی قضایی قم شد، از نوجوانی عضو فعال هیات های مذهبی بود و هنگام انقلاب در فعالیت های انقلابی شرکت فعال داشت.
سال 1356 در یک درگیری خیابانی توسط ساواک زندانی و شکنجه شد، اما نه ذره ای ترسید و نه حتی یک گام عقب کشید. او شجاع و پاک و متدین بود و به آسانی از عقیده اش بر نمی گشت. بعد از پیروزی انقلاب در قم وظیفه حفاظت از امام (ره) را انجام داد. با کمیته انقلاب اسلامی همکاری کرد و همراه شهید محمد منتظری برای کمک به برادران فلسطینی عازم جنوب لبنان شد و با نام مستعار (ابو حبیب) بیش از یک سال با صهیونیستها مبارزه کرد و آنجا بود که نام "حبیب " را برای فرزندش برگزید.
بیست و هفت سالش بود که به اجتهاد رسید و به مقام قضاوت نائل گشت و با انجام مراحل تحلیف به مسئولیت حاکم شرع دادگاه انقلاب اسلامی ورامین منصوب شد و حسن انجام کار او باعث شد که بعنوان حاکم شرع دادگاه انقلاب اسلامی پاسداران مرکز نیروهای مشترک (سپاه، بسیج، کمیته) منصوب گردد.
مادر شهیدان می‌گوید: «در این هنگام بود که شنیدم که کسی در جمع قضات و دوستان طلبه، به او گفته بود: حاج رضا من اگر جای شما بودم شاید نمی توانستم راجع به مفسدان قاطعیتی که شما به خرج می‌دهید داشته باشم. احتیاط می‌کردم.»
وی ادامه داد: «پسرم پاسخ داده بود: در برخورد با مفسدان و سوداگران مرگ احتیاط خلاف احتیاط است.»
بعدها، هنگامی که دادگاه انقلاب اسلامی در سازمان قضایی نیروهای مسلح ادغام شد. او به مسئولیت حاکم شرع دادگاه کیفری 2 شعبه 199 دادگستری منصوب شد و همزمان با حفظ سمت حاکم شرع دادگاه انقلاب اسلامی اوین گردید و عاشقانه انجام وظیفه نمود.
وقتی کردستان صحنه تاخت و تاز دشمنان گردید، حاج رضا مسئولیت حاکم شرع دادگاه انقلاب اسلامی پاسداران منطقه 11 کشوری، شامل آذربایجان غربی و کردستان را پذیرفت و از سال 1363تا 1365 به جنایات مزدوران استکبار جهانی رسیدگی کرد و مفسدان را به سزای اعمالشان رساند.
بعد از سال 1366 تا قبل از شهادتش حاکم شرع دادگاه انقلاب اسلامی مبارزه با مواد مخدر و منکرات تهران بود و در طی این مسئولیتی که بر عهده گرفته بود عده زیادی از قاچاقچیان و سوداگران مرگ را به سزای اعمالشان رساند.
در سال 1365 از طرف حجت الاسلام والمسلمین حاج آقا کروبی نماینده محترم امام (ره) در حج به خاطر تسلط به زبان بعنوان مبلغ حج مشرف شد و در بعثه امام (ره) به هدایت روشنگری حجاج خارج از کشور پرداخت. حاج رضا، سخنوری ماهر و خطیبی توانا بود.
او از سال 1363 تا قبل از شهادتش در سنگر نماز جمعه بعنوان امام جمعه موقت پاکدشت مردم را ارشاد می کرد و نوارهای خطبه ها و سخنرانی های او اکنون در دفتر امام جمعه مضبوط است.
شهید حاج رضا حتی برای لحظه ای در راهی که می رفت تردید و تزلزل از خود نشان نداد از دوستان او شنیده شده وقتی که مسئولیت حاکم شرع و محاکمه گروهک ها را به عهده داشت، یکی از دوستان طلبه اش که با وی عقد اخوت بسته بود یک بار یک سال قبل از شهادت وی و بار دوم یک هفته قبل از این زمان به نزد او رفته و با اظهار درخواست فسخ عقد اخوت می کند.
ولی او پاسخ می دهد شما در محاکمه جنایتکاران تردید نکنید من نه تنها در جهنم توقفی نخواهم داشت بلکه مستقیماً وارد بهشت خواهم شد و بار دوم پاسخ داده بود: من فسخ نمی کنم. بدانید که من از پیشتازان بهشت خواهم بود.
حاج رضا به همراه دو برادرش حاج حسن و حاج علی مظفر در تاریخ ششم مرداد ماه سال 1367 در منطقه عملیاتی مرصاد در اسلام آباد غرب، در حالی که دلیرانه جنگیده بودند و دشمن را به عقب رانده و پیروز شده بودند به همراه دیگر همرزمانش در یک سنگر در اثر اصابت ترکش مجروح و با تیر خلاص منافقان پلید شربت شیرین شهادت را نوشید و به آسمانها پر کشید.
همسرم: پدر شهیدان حاج محمد مظفر شهادت فرزنداش را لطف خدا دانست و در مراسم تشیع شهیدانش فرمود: خداوند متعال را سجده می کنیم که چنین رهبر عزیزی را به ما عنایت فرمود که ما را از یوغ جنایتکاران آزاد کرد. امام حسین (ع) در ظرف چند ساعت هر چه داشت در راه قرآن داد و ما کاری نکردیم برای اسلام والا قسم من ناراحت می شوم که به من می گویند شریک غمت هستیم. در شهادت غمی نیستید که شریک باشید. من نیز به فرزندان و به این همسر افتخار می کنم و منت خدای را دارم.
انتهای پیام/
