خاطره/نمازهای شبانه و طلب شهادت
به گزارش نوید
شاهد خوزستان، شهید ایرج (داود) دانایی پانزدهم بهمن 1337 ، در شهرستان بهبهان چشم
به جهان گشود. پدرش خنجر و مادرش افروز نام داشت. تا پايان دوره راهنمايي درس خواند.
سال 1362 ازدواج كرد و صاحب كي پسر و دو دختر شد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور
يافت. بيست و سوم فروردين 1365 ، با سمت جانشين فرمانده گردان در بمباران شيميايي
شلمچه به شهادت رسيد. پ كير وي را در گلزار شهداي زادگاهش به خاك سپردند. او را
داود نيز مي ناميدند.
متن خاطره:
صدای هق هق
گریه که گاه با ضجه ای خفه شده همراده بود سکوت نیمه شب را شکسته بود .مادر چشم
های نگرانش را به سمت صدا باز می کند من نیز از صدای گریه برخاستم، مادر به به من
گفت: «این صدای داوود است. بدو ببین چه شده؟ شاید دلش درد می کند»
لبخندی می زدم و به خود گفتم: «داوود و دل درد و
گریه؟!»
اما با اینحال
بلند شدم و به سوی اتاق برادرم رفتم از گوشه ی در به درون اتاق نگاه کردم. قران
،مفاتیح ،سجاده و پیکری افتاده برروی مهر نماز کادر چشمهایش پر از اشک بود .نگاهی
به ساعت دیواری انداختم ساعت 2:40نیمه شب
را نشان می دهد تا اذان صبح هنوز وقت زیادی باقی مانده است.
صدای آهسته
داوود به گوش می رسد:«خدایا کمکم کن دوستانم شهید شده اند. آخر من چرا باید بمانم
خدایا به من ......»
از سمت در
بلند شدم و به طرف رختخوابم رفتم مادر نیم خیز و نگران پرسید:«چه شده پسرم؟داوود
جاییش درد می کند.»
و من جواب
دادم:«بله درد داشت اما ما نمی توانیم دردش را تسکین دهیم خودش دارد به خدا التماس
می کند تا درمانش کند»
مادر با تعجب
از جا بلند شد گفت:«چه کسی را به خانه آورده؟»
و من با دلهره گفتم:«وایسا مادر کجا میروی؟ داوود
با خدا صحبت می کند و از او درخواست شهادت دارد»
احساس کردم مادر پاهایش سست شد سرجایش نشست، لرزش
دستهایش را به وضوح می دیدم. غرق در خیال شده بود سعی کردم او را آرام کنم.
مادر به من نگاه
کرد وگفت:«هر چه خواست خداست همان می شود»
ودستهای لرزانش
را به آسمان بلند کرد و گفت:«خدایا راضیم به رضای تو»
و اینگونه شد
که داوود در عملیات کربلای 5 به آنچه که در نماز شبهایش از خداوند می خواست را
دریافت کرد.
