هماهنگی اعمال و رفتار شهید «برفی» با کتب اسلامی

 

 به گزارش نوید شاهد خوزستان، شهید مصطفی برفی در سال ۱۳۳۷ در آبادان به دنیا آمد، پدرش عباس نام داشت. وقتی از سن هفت سالگی پای به مدرسه گذاشت، از همان اول مشخص بود که او كودكی با استعداد و درس خوان است. مصطفی تمام مدت تحصیل خود را دوران ابتدایی، راهنمایی و متوسطه با موفقیت و نمرات عالی گذراند و با اخذ دیپلم آن را به انجام رساند. وقتی از او پرسیدند که چگونه درسهایت را با موفقیت پشت سر می نهادی؟ جواب داد من به قصد رفتن به دانشگاه درس می خواندم تا ضریب موفقیتم را در کسب نمرات عالی بالاتر ببرم.

خصوصیات اخلاقی

 با دو ویژگی آرام و خندان بودنش، تمام توجهات را به سوی خود جلب کرد بود. اینکه همیشه در جمعی شلوغ باشی و با هر کسی رفتاری در خور داشته باشی و با اینهمه کسی را از خود نرنجانی، هنری بود که فقط از بچه هایی چون مصطفی بر می آمد. مطالعه کتاب، عادتی حسنه که ارمغان انقلاب اسلامی بود را هرگز از دست نداد و شب ها تا دیر وقت به مطالعه کتب اسلامی و اجتماعی مشغول بود. او در کنار مطالعه هر گاه وقتی گیر می آورد در کلاسهای قرائت قرآن و آموزش معارف اسلامی شرکت می جست و تلاش فراوانی می نمود که اعمال، رفتار و گفتارش را با چیزهایی که در کتب اسلامی می خواند، هماهنگ کند.

خدمت مقدس سربازی

در سال ۱۳۶۵ دیپلم ریاضی گرفت، به خدمت سربازی فراخوانده شد. او پس از گذراندن چهار ماه دوره آموزش نظامی در سپاه ترویج آبادانی مشغول به خدمت شد و در روستای دیوان در سنندج مشغول به کار شد. اشتغال در بانک تعاون روستا جایی بود که خدمات فراوانی به روستائیان نمود. هنوز یک سال از خدمت سربازی اش به اتمام نرسیده بود که سال دوم خدمت به او بخشیده شد.

پیروزی انقلاب اسلامی

با پیروزی انقلاب اسلامی، او نیز که به عنوان سرباز امام نقش خود را در گسترش آرمانهای حضرت امام ایفا نمود، به عضویت جهاد سازندگی درآمد. مشغول شدن به انواع خدمات روستایی از جمله خانه سازی بیشترین شادی ها را برایش به وجود می آورد چرا که احساسی درونی او را تشویق به کاربیشتر، برای کسب ثواب بیشتر می نمود.

شهادت

در روزهای پایانی عمر کوتاهش به قدری به پروردگار خود نزدیک شده بود که شب ها تا دیروقت با او خلوت می کرد هیچ کس نمی دانست که چه راز و نیازی با خدا می کند فقط می دیدیم آرام آرام گریه می کند و به سجده می افتد.
شهید مصطفی برفی واقعا کوچکترین دلبستگی به این دنیا نداشت و همیشه به یاد خدا بود و سرانجام در ۳۰ مهرماه ۱۳۵۹ بر اثر اصابت ترکش موشک آرپی جی هفت در جهبه مارد به خدایش پیوست.