نگذارید تفنگم بر زمین بماند
به گزارش نوید شاهد خوزستان، شهید عبدالحسین رمي، يازدهم مرداد 1344، در شهرستان شوش به دنيا آمد. پدرش عبدالرضا، مغازه دار بود و مادرش طيبه نام داشت. تا اول متوسطه در رشته اقتصاد درس خواند. از سوي بسيج در جبهه حضور يافت. بيست و هشتم فروردين 1362، در مريوان توسط نيروهاي عراقي بر اثر اصابت تركش به سر، شهيد شد. مزار او در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.
متن وصیت نامه شهید عبدالحسین رمی:
«یا یتها النفس المطمئنة ارجعی الی ربک راضیة مرضیة فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی »
پروردگارا! من از نفس اماره به تو پناه می برم و از بد یها و زشتی ها به تو پناه می جویم و ازغیبت هایی که پشت سر دوستان و آشنایان کرده ام، از تو طلب آمرزش می خواهم.
راهم رابی رهرو نگذارید
آفرین به تو ای مادر که چنین فرزندی را تربیت کردی که الان در خدمت اسلام و امام باشد. مادر عزیز! یادت می آید که بارها به من می گفتی که شما قادر به جبهه رفتن نیستی و حالا ببین که من به جبهه رفتم و الان در حال نبرد با کفار بعثی از خدا بی خبر هستم. مادر عزیز! امیدوارم و آرزو دارم وقتی شهید شدم، شما لباس سیاه نپوشید و زینب وار راهم را بی رهرو نگذارید و نگذارید تفنگم بر زمین بماند.
طرفدار اسلام باشید
مادر و مادران سرزمینم! به شما یک وصیت دارم و آن این که همیشه طرفدار اسلام و امام باشید و هر جا که حرفی بر علیه اسلام و امام زده شد، با حرف مهر بر دهانشان بزنید. خواهرم! دوست دارم که شما نیز زینب وار سخت و مقاوم باشی و بی واهمه و ترسی دنباله رو حضرت زینب(س) باشی. همیشه مرا به یاد داشته باش.
پدر جان! میدانم برای شما فرزند خوبی نبودم، ولی امیدوارم مرا ببخشی. من از شما خیلی چیزها در دوران زندگی یاد گرفتم و همیشه شما و مادرم را در سر نماز دعا می کنم که چنین فرزندی را برای اسلام بزرگ کردید.
دعاگوی امام باشید
امیدوارم که یوسف و مهدی را چنین نمازخوان و قرآن خوان تربیت کنید؛ زیرا شما همیشه مشوق من بودید که به مسجد بروم. برادران بزرگم! امیدوارم که شما هم همان طور که هستید، سخت محکم باشید و همیشه دعاگوی امام و اسلام باشید. آخر مگر جانم از بندگان مخلص خدا چون صدوقی، مطهری، باهنر، دستغیب و هزاران شهید دیگر با ارزشمندتر است. دیگر آرزویی و امیدی ندارم؛ احساس می کنم که این دنیا دیگر جای من نیست با همه دوستان و آشنایان وداع می کنم و دوست دارم که فقط با خدای خود راز و نیاز کنم.
