من به میهمانی خدا رفته ام

به گزارش نوید شاهد خوزستان،شهید هادی حيوري، هفتم اسفند1346، در روستای ابوذر غفاری از توابع شوش دانیال به دنيا آمد. پدرش عبدالحسين، در كارخانه کارگری می کرد و مادرش زري نام داشت. دانش آموز دوم راهنمايي بود. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. در هجدهم بهمن ماه 1361 به وصال حق رسید و به درجه رفیع شهادت نائل آمد. تاكنون اثري از پیکرش به دست نيامده است. مزار يادبود وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.

متن وصیت نامه شهید هادی حیوری:

بسم الله الرحمن الرحیم

با درود بیکران به امام امت و با درود به این ملت مسلمان و همیشه در صحنۀ ایران. درود برملتی که این همه ایثار و گذشت دارد و با درود به تمامی شهدای انقلاب اسلامی ایران.

از شهادت من خوشحال باشید

مادر مهربان و عزیزم! سلام مرا که از اعماق قلب من بیرون می آید، بپذیر و مرا حلال کن مادر عزیز باید افتخار کنی که فرزندت در راه خدا به این مقام بزرگ رسیده و من هم افتخار می کنم که در دامن مادری همچون شما پرورش یافتم و در راه خدا به این مقام پر افتخار نائل گردیدم. این خبر (خبرشهادت) باید شما را مثل آن روزی که دیده به جهان گشودم، خوشحال کند تا چشم دشمنان اسلام را کور کند.

از انقلاب اسلامی دفاع کنید

و اما پدر عزیزم! امیدوارم که مرا حلال کنی و ببخشی، زیرا نتوانستم برای تو فرزند نمونه ای باشم؛ پس با استقامت و صبر و شکیبایی از انقلاب اسلامی دفاع کرده و مبادا روحیه خود را ببازی و دشمنان اسلام را شاد کنی و تا آنجا که می توانی از اسلام و روحانیت دفاع کن تا اسلام پیروز شود. مبادا تو برای من اشکی بریزی چون باعث ناراحتی من می شود.

شهداء زنده اند

ای برادر عزیز علی رضا! باید مرا حلال کنی و ببخشی که نتوانستم همچون برادران دیگر در حق تو خدمت کنم و از تو می خواهم به خواهرانم دلداری دهی و بگو که او زنده است و در نزد خدای خود روزی می گیرد و تو ای برادر عزیزم غلامرضا! سلام  مرا بپذیر و حلالم کن و امیدوارم که سربازیت را به سلامتی بگذرانی و به سلامت به خانه باز گردی ...

زینب زمانه خود باشید

و شما ای خواهران عزیزم! همچون زینب زمان باشید و در راه خدا و قرآن مبارزه کنید و تا آخرین قطره خونتان از اسلام و امام دفاع کنید تا مایه دلگرمی برای دیگر خواهران شهید باشید که این کار مشت محکمی بر دهان منافقین از خدا بی خبر و آمریکا و صدام است. از شما خواهش می کنم که اگر شهید شدم، گریه نکنید و همیشه امام را دعا کنید.

شهادت در راه اسلام شیرین است 

و تو ای زن برادر عزیزم! سلام مرا بپذیر و گریه نکن، چون من به میهمانی خداوند رفته ام که این راه، راه تمام انسانهای روی زمین است؛ پس چه خوب است که در راه اسلام و قرآن شهید شوم. امیدوارم که تو مرا حلال کنی و ببخشی و حلال کنی. به تمام خویشاوندان سلام مرا برسانید.

در آخر به خدا قسم! وقتی که وصیت نامه خود را می نوشتم از شادی، اشکهای من جاری می شود و بر روی کاغذ می افتد.در ضمن مرا در گلزار شهدای شوش به خاک بسپارید.