سفید پوشانی که رو در روی کرونا ایستاده اند/امروز لباس پرستاری لباس رزم است
به گزارش نوید شاهد خوزستان، روز ولادت حضرت زینب کبری (س) به عنوان روز پرستار و بزرگداشت مقام والای سپیدجامگان از جان گذشته نام‌گذاری شده است.
پرستاری از آن دست شغل هایی است که تنها با عشق می توان در آن ماند و ادامه داد و امروز بیش از گذشته نقش کادر پرستاری که تپیدن نبض زندگی در بیمارستان‌ها بدون وجود آنان غیر ممکن است را می بینیم، این روزها پرستاران روزهای پر التهابی را در تقویم زندگی خود ثبت می‌کنند، روزهایی که گویی هویت آنان تنها در لباس فرم معنا می‌یابد و سایر ابعاد زندگی شأن بیش از هر زمان دیگری تحت تأثیر شغلشان قرار گرفته است.
امروز سفیدپوشانی رو در روی کرونا ایستاده اند و روزهای کرونایی کشورمان را اگر به شرایط جنگی تشبیه کنیم پرستاران، پزشکان و متولیان نظام سلامت همچون سربازان و فرماندهانی هستند که در خط مقدم این جبهه قرار دارند و آنگاه که دردمندان، بیش از هرزمان دیگر به صبوری آنان دخیل بسته‌اند با ایثار و توکل خدمت کرده و انسانیت را معنایی شگرف می بخشند.
سختی حرفه پرستاری از انجام شیفت های متعدد و طاقت فرسا، سر و کار داشتن با بیماران مختلفی که به لحاظ جسمی و روحی نیازمند توجه ویژه هستند، تا نبود امکانات مناسب رفاهی، حقوق و مزایای دریافتی ناچیزی که چندان تناسبی با میزان کار انجام شده آنها ندارد همه و همه از خطیر و استثنایی بودن این شغل شریف حکایت دارد اما جانفشانی سپیدپوشان در روزهای خاکستری کرونایی حکایتی دیگر دارد.
بیمارستان‌ها در کنار همه دردهایی که بر در و دیوارشان نشسته است از روشنای حضور انسان هایی نشان دارند که ترجمان انسانیت هستند، «تهمینه نجاتی» یکی از همین انسان هاست که امروز در ادامه راه پدر شهیدش با لباس سپید پرستاری در میدان رزم است، از خودگذشتگی ها و فداکاری هایش در این لباس بی شباهت به فداکاری رزمندگان در روزهای جبهه و جنگ خون و آتش نیست و عشق است که همچنان در این مرز و بوم هویداست.
به بهانه میلاد حضرت زینب کبری (س) و روز پرستار گفتگویی که تهمینه نجاتی انجام شده که ماحصل آن برای خوانندگان عزیز ارائه می شود.
نوید شاهد خوزستان: لطفا خودتان را معرفی کنید.
تهمینه نجاتی: به نام خدا من تهمینه نجاتی هستم از خانواده شهدا که در شغل پرستاری در حال خدمت به جامعه هستم.
نوید شاهد خوزستان: چطور شد که شما شغل پرستاری را انتخاب کردید و در این مسیر گام نهادید؟
تهمینه نجاتی: حس انسان دوستانه و کمک به همنوعان بنظر من والاترین حس هر انسانی بوده و هست و با توجه به شناختی که از خودم و روحیاتم داشتم مناسبترین رشته را انتخاب کردم با افتخار می گویم بین چندین رشته پرستاری اولویت اول من بود.
نوید شاهد خوزستان: با توجه به اینکه در دوران شیوع بیماری کووید 19 به سر می بریم به نظر شما نقش پرستاران در این برهه چه اندازه پر اهمیت است؟
تهمینه نجاتی: این روزها بحرانی ترین و سخت ترین روزهای کاری ما است و نقش پرستاران بسیار مهم، چراکه بیماران فقط نیاز به حمایت‌های بالینی تدارند بلکه باید از نظر روانی قوی شوند و بنظر من امید و آرامش بخشیدن و امیدوار کردن یکی از بزرگترین فعالیت ها و نقش هایی بود که در این شرایط پرستاران توانستند ایفا کنند.
نوید شاهد خوزستان: فکر می کنید بین خدمات شما و رزمندگان دفاع مقدس شباهتی وجود دارد؟
تهمینه نجاتی: هم رزمندگان و هم کادر درمان کار بزرگ و قابل ستایشی انجام دادند، چه در مقابل دشمن و روبرو شدن تن به تن در لباس رزم و جبهه ها و چه در حوزه کادر درمان و پرستاری مقابل ذره ای کوچک که فقط با میکروسکوپ دیده می شود.
نوید شاهد خوزستان: اگر این بیماری مدت زمان بیشتری در ایران ادامه یابد،آیا حاضر به ادامه خدمت هستید.
تهمینه نجاتی: تا زمانی که هستم و این لباس پرستاری را به تنم دارم نه خستگی و نه عقب کشیدن برایم معنی خواهد داشت و هرجای وطنم چه شهرم چه در دور دستها باشم آماده ی خدمت کردن به هم وطنانم هستم.
نوید شاهد خوزستان: و سخن آخر
تهمینه نجاتی: آرزوهای خوب مثل تندرستی، دلشادی، امید داشتن، لبخند و تمام خوبی ها در دنیا را برای همه ی انسانها آرزو دارم.
