با پیوستن به بسیج مردمی حشد الشعبی، راهی سوریه شد
به گزارش نوید شاهد خوزستان، شهید مدافع حرم صالح حسن زاده پنجم مهر 1346 در یک خانواده
مذهبی در شهرستان خرمشهر، به دنیا آمد. پدرش
مهدی و مادرش زهرا نام داشت. دارای دو خواهر وسه برادر می باشد، زمانی
که به سن بلوغ می‌رسند، برای تحصیل وارد مدرسه علمیه رضویه خرمشهر می‌شوند.
تحصیل
در قم و عراق
سپس بعد از گذشت چندی برای ادامه تحصیل راهی قم شد
و زیر نظر آیت‌الله «میرزا جواد تبریزی» (ره) به تحصیل پرداخت. حدود هشت سال، بین سالهای
87 تا 94، در حوزه علمیه نجف اشرف عراق به مشغول تحصیل بود، در آن سالها هیچ کس از
پیوستنش به نیروهای مقاومت اطلاعی نداشت و در سالهای 91 یا 92 تمام وقتش را صرف
نبرد با تروریستها کرد.
جانباز
دوران دفاع مقدس
در
چند نقطه از بدنش جراحات جنگی داشت اما هیچ کس نمی دانست چطور و کجا مجروح شده
است. بجز خانواده خودش کسی از جانبازی و مشکلاتش خبر نداشت. وی هیچ پرونده ایی در
این زمینه تشکیل نداد و همیشه می گفت:«آن دوران معامله من با خدای خودم بود.»
خصوصیات
اخلاقی
وی
بسیار مهربان و خوشرو بود. به ساده زیستی، خوش
اخلاقی و حب به اهل بیت (ع) اهمیت می داد. در برخورد با اطرافیانش همیشه احتیا ط می
کرد که مبادا صحبتی از طرف ایشان بیان شود و باعث رنجش دیگران شود. در هر کاری اول
با خانواده اش مشورت می کرد و بعد تصمیم می گرفت. به رعایت حدود شرعی بسیار اهمیت
می داد. اکثر وقت‌ها بعد از نماز مغرب و عشاء می‌خوابید؛ حدود یک
یا دو ساعت قبل از نماز صبح بیدار می‌شد و به خواندن نماز شب و زیارت عاشورا می‌پرداخت.
وی علاقه‌ی خاصی به زیارت معصومین (ع) داشت.
اقامت
در نجف
هنگامی
که در عراق زندگی می‌کرد به بسیج مردمی«حشد الشعبی»پیوست و به سوی مبارزه علیه تروریست‌های
داعش رهسپار شدند. به گفته‌ی دوستانش در مدت زمانی که در نجف اقامت داشتند برای
اقامه نماز شب به حرم حضرت علی (ع) می‌رفتند و در آنجا به عبادت مشغول می‌شدند. هر
هفته نیز به زیارت امام حسین (ع) مشرف می‌شدند.
آرزوی
شهادت
از حضورش
در صف نیروهای مقاومت و در مبارزه با تروریست‌های تکفیری داعش به هیچ کس چیزی نمی
گفت. فقط با بیان اینکه آرزو دارم در راه اسلام شهید شوم به خانواده اش آمادگی می داد
تا برای شهادتش آماده باشند. بنابراین در همان سالها درس و تحصیل در نجف اشرف را هم رها
کرد و به نیروهای مدافع حرم در عراق پیوست. تا علاوه بر دفاع از حریم اهل بیت(ع) به
آرزوی دیرین خود یعنی شهادت برسد؛ همان آرزویی که بارها درخصوص آن با دوستان خود صحبت
کرده بود و در فرازی از وصیت‌نامه خود هم درباره آن می‌نویسد: «آرزوی توفیق شهادت در
راه اهل بیت رحمت(ع) را اگر قابل باشم دارم که ان‌شاءا... در رجعت با اهل بیت رحمت(ع)
رجعت کنم.»
شهادت
سرانجام در بیست و جهارم آبان 1394 مطابق با اربعین حسینی، در شهرستان بیجی، استان صلاح‌الدین عراق در نبرد با تروریست‌های تکفیری داعش به شهادت رسید.
