سیاهه جنایات بعثی ها در کلام یک شهید خوزستانی

به گزارش نوید شاهد خوزستان، شهید جهانشاه گودرزی بيست وهفتم دي 1345 ،درشهرستان انديمشك به دنيا آمد. پدرش شكرالله و مادرش خاتون جان نام داشت. دانش آموز اول متوسطه بود. ازسوي بسيج در جبهه حضور يافت.دهم اسفند 1362 ،درطلاييه به شهادت رسيد. مزار او در بهشت زهراي زادگاهش واقع است. او را به من نيز مي ناميدند.

متن وصيت نامه پاسدار شهید جهانشاه گودرزي:

  و لا تحسبن الذين قتلو في سبيل الله امواتاً بل احياء عند ربهم يرزقون

  فكر نكنيدكه آنانكه در راه خدا كشته شدند مرده اند بلكه زنده اند ودرنزد خداوند روزي مي خورند. (آل عمران169)

بنام خداوند در هم كوبنده ستمگران و با درود بر امام امت خميني بت شكن و نايب عالم امام زمان (عج) و به ملت شهيد پرور و مظلوم ايران خدمت خانوادة عزيزم سلام و خداحافظ

جنایت دشمن بعثی

اي خانوادة عزيزي كه من را در آغوش خود پرورانده ايد  . اي پدر و مادر گرامي و بزرگوار من از شما مي خواهم و تقاضا دارم كه هر گناهي و يا اشتباهي از من ديده ايد مرا ببخشيد . من بنا بر و ظيفة شرعي كه داشتم و به فرمان امام امت خميني بت شكن راهي جبهة  نبرد حق عليه باطل شدم عليه اين بعثيان خون آشام كه چه جنايتهايي كرده اند در خرمشهر و آبادان و دزفول و انديمشك و غيره ما خود شاهد اين جنايتها و بمبارانها بوديم

ما باید جلوی دشمن بیایستیم

    ما مي دانيم كه اين بعثيان مزدور عراق چقدر جنايت كرده اند . از ما كودك شهيد كرده اند ، نوجوان، پير  كوچك و بزرگ همه را از دم به خاك و خون كشيدند و اين را هم بدانيد كه اين جنگ واين حمله را عراق خون آشام و جنايتكار به دستور اربابش آمريكا آغاز و اين هم وظيفة من و امثال من است كه با يد در جبهه فعاليت كنيم و نگذاريم كه اين بعثي ها به خانه ها و سر زمينهاي ما دسترسي پيدا كنند

تقاص خون شهیدان

 ا ين ما هستيم كه بايد تقاص خود و اين شهيدان را از حلقوم صدام و صداميان بگيريم و انشاء الله اگر در اين حمله شركت كردم و شهيد شدم كه چه بهتر كه مانند امام حسين (ع) در ميدان نبرد و در راه خدا كشته شدم  و بهشت جاويد در انتظارم هست واين دنيا فقط يك مكان هست اگر ما به مال دنيا اهميت بدهيم و از ياد خدا غافل بشويم هلاك خواهيم

سخنی با مادرم

مادرجان ،مرا ببخش از اينكه از تو جدا شدم ودر راه خدا به جنگ رفته ام ، مادر ، من اگر شهيد شدم مبادا براي من شيون راه بيندازي بلكه هنگامي كه تابوت مرا مي برند براي من ؛كل؛ بزن كه من در راه خدا شهيد شدم . مرا ببخش

دشمن را خوشحال نکنید

  اگر از خدا فاصله بگيريم پس راهي دوزخ خواهيم شد اما من امیدوارم در بهشت همديگر را مي بينيم و لذا من از شما خانوادة محترم كه مرا در دامان خود پرورانيده ايد از شما تقاضا مي كنم كه اگر من شهيد شدم براي من گريه نكنيد كه دشمن و منافقين از گريه هاي شما خوشحال مي شوند . به اميد زيارت كربلا  خداحافظ