قبولی در امتحان جبهه
به گزارش نوید شاهد
خوزستان،شهید میرزا علی بویه یکم شهریور ۱۳۴۴ در خانوادهای مذهبی در شهرستان دزفول به دنیا آمد پدرش محمد
علی نام داشت و کارگری میکرد و مادرش طیبه
خانم نام داشت.وی در خانواده ای زحمتکش و کارگر پرورش یافته بود
و خود نیز راه پربار پدر را دنبال می کرد لذا در تابستان مشغول کار در کوره پزخانه
میشد.
دوران نوجوانی
وی در سن ۶ سالگی
روانه مدرسه شد و تا کلاس دوم دبیرستان ادامه داد در این زمان که امتحانات شروع
شده بود مدرسه را رها کرد و به فرمان امام لبیک گفت و رهسپار
میدان حق علیه باطل شد و هنگامی که دوستان و آشنایان وی را مورد سوال قرار
میدادند که چرا مدرسه را رها کرده ای در
جوابشان چنین می گفت:«ما باید در امتحانات جبهه قبول بشویم»
پیروزی انقلاب
اسلامی
از همان اوایل
پیروزی انقلاب اسلامی نقش فعالی در تظاهرات در فعالیتهای ضد رژیم منحوس پهلوی داشت
و پاسداری از انقلاب را از همان موقع به عهده گرفت تا جان پر برکتش را نثار اسلام
و انقلاب و میهن نمود و بعد از پیروزی انقلاب در مسجد به فعالیت پرداخت تا اینکه
جنگ کفر با اسلام شروع و عازم جبهه شد.
حضور در جبهه
ایشان حدود ۶ ماه
در توپخانه بود و بعد رها کرد و گفت باید
دیگر هم رزمان هم از وسایل نظامی سر در بیاورند و آنها هم یاد بگیرند و ما هم با وسایل دیگر آشنا شویم
.
خصوصیات اخلاقی
وی فرزندی
نمونه برای خانواده اش بود و هیچ وقت غیبت از کسی نمی کرد و از اذیت و آزار
دادن به دیگران متنفر بود و کم حرفی از خصوصیات بارز اخلاقی وی بود و همیشه نمازش
را به موقع می خوان و نماز صبح و مغرب و عشا را با صدای بلند تلفظ میکرد و بیشتر
روزها روزه بود حداقل هفتهای دو روز روزه
می گرفت از مطالعه کتب دینی لذت می برد و در بیشتر اوقات که بیکار می شد در گوشهای
از اتاق مشغول تلاوت قرآن با صدای بلند می شد که صدایش از بیرون اتاق شنیده میشد
و بیشتر اوقات نمازش را در مسجد با جماعت می خواند و در روزهای جمعه به نماز جمعه
میرفت و همانگونه که امام فرموده بود مسجد را بزرگترین سنگر می دانست و به همین
دلیل بیشتر اوقات خود را در مسجد می گذراند
شهادت
مادرش را به صبر و استقامت و بردباری دعوت میکرد
و برای مادرش که وارث ۷ شهید بود از استقامت و بردباری حضرت زینب سخن می گفت
چنانچه مادر شهید پرورش می گوید علی معلم دینی من بود سرانجام وی در نبرد دلاورانه با کفار بعثی عراق در
عملیات والفجر ۲ جان خود را تسلیم خداوند رحمان نمود و در تاریخ بیست و سوم مرداد
۱۳۶۱ به لقاء الله پیوست.