پاک باش و خدمتگزار

مجروحیت و اسارت

وی هجده ام اردبیهشت 1361 در مرحله دوم بیت المقدس در حالیکه از ناحیه پا مجروح شده بود در جاده اهواز_خرمشهر به اسارت نیروهای بعث عراق درآمد. پس از گذراندن روزهای سخت اوایل اسارت و بازجویی های آنچنانی، بعد از گذشت یک هفته ایشان را به اردوگاه اسرای ایرانی در شهر الانبار اردوگاه عنبر (کمپ8) اعزام نمودند.

پاک باش و خدمتگزار

اما طولی نکشید که این مرد مهربان، نیک سرشت و انسان دوست بعد از تحمل مجروحیت دوران اسارت خدمت به دیگر رزمندگان اسیر ایرانی را سرلوحه کار خود قرار داد. به گفته دوستان و همرزمانش اگر بخواهیم از رفتار ایشان در اسارت سخن بگوییم کتاب قطوری خواهد به شد اما در یک کلام شعار حاج آقا ابوترابی سید آزادگان رحمت الله علیه؛ پاک باش و خدمتگزار را به صورت عملی درآورده بود به طوریکه به همه خدمت می کرد بدون منت و کوچکترین توقع، در سکوت و آرامش کار خود را برای رضای خدا انجام می داد.

گیوه های یادگاری

ایشان علاوه بر مساعدت به همرزمان مجروحش کارهای صحافی کتابهای قرآن و نهج البلاغه را برعهده داشت و از هرکاری برای خدمت به هم بندیهای خود دریغ نمی کرد . به گفته حاج محمد ماهور زاده هم بند ایشان زمانیکه عراقی ها دیگر کفش و یا پوشش به اسرا نمی دادند  با نخ جوراب های پاره و کفی دمپایی های پاره شده شروع به درست کردن گیوه برای هم بند های خود  کرد و هنوز جمعی از آنها این گیوه ها را به یادگاری نگه داشته اند.

لباس مقدس سبز سپاه

مدت اسارت ایشان تقریبا 8سال و 3ماه (99ماه) به طول انجامید و سرانجام در تاریخ یکم شهریور 1369 آزاد شد که بعد از آزادی فرصت را غنیمت شمرد و برای خدمت دوباره به مردم این مرز و بوم لباس مقدس سبزسپاه را پوشید و در آنجا نیز همچون سابق نیروی موثری بود. در سال 1383 بازنشسته شد ولی نه اینکه ازپای بنشیند . او با همت دیگر عزیزان به خیل خادمان افتخاری مقام حضرت عباس (ع) درآمد و خاک پای زائرین این مقام مقدس را طوطیای چشم خود کرده بود و هرکاری به او محول میکردند با تمام وجود انجام میداد.

شهادت

سختیهای اسارت کم کم در بدن ایشان نمایان شد و متحمل درد های زیادی شد اما تا آخرین لحظات خوبیهای این جانباز و آزاده قهرمان بر سر زبانها جاری بود و سرانجام بامداد روز دوشنبه  بیستم آبان 1398 بر اثر بیماری ندای حق را لبیک گفت و به هم رزمان شهیدش پیوست.

یادش گرامی و راهش پررهرو باد.