زندگی نامه شهید احمد خزائی

آخرین بار احمد بهمن 1362 بعد از سه ماه به خانه و به دیدار خانواده امد ؛پدر و مادرم فکر میکردند این بار کمی بیشتر پیش ما میماند ولی احمد گفت برای خداحافظی آمده ،آن روز من به مدرسه نرفتم دوست داشتم بیشتر در کنار احمد باشم و او را تماشا کنم  وقتی احمد داشت آماده میشد تا به مسجد برود به او گفتم داداش زود بیا مامان غذایی رو که دوست داری درست کرده و به آشپزخانه رفتم  مادرم با عشق و علاقه غذایی را که احمد دوست داشت آماده میکرد شاید مادرم می دانست این آخرین دیدار او با فرزندش است به مادرم کمک کردم تا لباسهای احمد راشستیم و مرتب کردیم احمد به مسجد رفت و با دوستان خود خداحافظی کرد نماز ظهر و عصر را با دوستانش  بجای آورد و پس از آن به خانه آمد و با خانواده سر سفره نهارنشست آن روز به نظرم چهره احمد بسیار نورانی و آرام بود لبخند او هنگام خداحافظی هیچ وقت از یادم نمی رود ساعت   5بعدازظهر از همه ما خداحافظی کرد و از خانه خارج شد، من و مادرم خارج شدن احمد را از خانه تا انتهای کوچه به تماشا نشستیم احمد نیامد سالها احمد نیامد و ما چشم به راه برادری عزیز بودیم تا اینکه در سال 1375دوستانش به دیدن مادرم آمدند و گفتند احمد را بهمراه دارند اما به جای احمد یک پارچه سفید اوردند.

مصاحبه گر: هدی بازبرین

راوی: مریم خزائی خواهر شهید احمد خزائی