سجده ابدی

عاتقه معروف‌مشاط مادر شهید مهدی عصارزاده:
پسرم که به جبهه‌ها رفت خیلی نگران و ناراحت بودم. یک روز از شدت ناراحتی به منزل مادر شوهرم که زن سیده و بسیار خوش طینت بود رفتم. فامیل هم دور هم جمع بودند. وقتی علت ناراحتی‌ام را فهمید، پرسید: شما باید خودتان را برای هر خبر و مصیبتی آماده کنید، بالاخره ممکن است خبری از بچه‌تان بیاورند، ممکن است بیاید بدون دست و یا بدون پا.
این را که گفت حال من دگرگون شد و گفتم: نه خان‌جان! خدا نکند، من نمی‌توانم فرزندم را بدون دست و پا ببینم، اگر شهید شود خیلی بهتر است.
آخرین مرخصی‌ای که آمد حدود بیست روز خانه بود. اکثر روزها هم روزه بود. یک روز به رفتنش مانده بود که همه وسایلش را مرتب کرد و بعضی از لباس‌هایش را برد و به دیگران داد، بعضی از وسایلش را بهم داد که بدم به نیازمندان، انگار داشت خانه تکانی می‌کرد.
کارهایش با همیشه متفاوت بود، از طرفی این صحنه‌ها را می‌دیدم و اصلا نمی‌توانستم حرفی بزنم، حتی یک سوال بپرسم، انگار دهانم بسته شده است؛ در دلم آشوبی به پا بود تا بالاخره او رفت.
همسنگرش می‌گفت: عملیات بیت‌المقدس و در جریان فتح خرمشهر بود که به هنگام ظهر، مهدی دست از جنگ کشید، وضو گرفت و کنار یک تانک به نماز ایستاد اما در همان لحظه هواپیماهای عراق توی آسمان پیدا شدند و منطقه را بمباران کردند که اولین ترکش، او را به سجده انداخته بود.
منبع: کتاب آخرین وداع مادران شهدا با فرزندان‌شان